К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
PamiętamdokładnieTwoje rozkojarzone spojrzenie.
Na obszernych korytarzach, które wypełnionebyłymłodymistudentami, pragnącymi zdobyćwyższe wykształcenie, bymiećlepszeżycie, tylko Ty tak żarliwie skanowałeś moją sylwetkę.
Byłem na uczelni jużmiesiąc, a mimoto, nie podszedłem do Ciebie ani razu. Ty też tego nie zrobiłeś, więcuznałem, żewciążpowinniśmyudawać, iż nie łączyło nas nic wielkiego.
Jeonghan spisywał się jako przyjaciel idealnie. Mogłem mu opowiedzieć o naszejskończonejhistorii, a on słuchał, nie oceniając mnie lub Ciebie. Byłem mu wdzięczny za to, ponieważ nigdy nie miałem nikogo, komu mógłbympowiedzieć, jakbardzo Cię kochałem.
Wiedziałem, żemusiałemzostawić za sobą moją miłość do Ciebie.
Jednak nie mogłem, bo wciąż pamiętałem.
° Rozdział bardzo późno, ale nie miałam czasu dzisiaj by go napisać wcześniej, przepraszam!
