Kaybettim.
Ben bu savaşı seni ilk gördüğüm an kaybettim.
Elimden gelen her şeyi yaptım.
Seni mutlu etmek için çabaladım.
Hayallerimi rafa kaldırıp sadece bizim için çalıştım.
Ama seni mutlu edemedim.
" Annen haklı değil mi ? " Taehyung'un resminin önünde çöküp başını duvara yaslıyorsun. " Ben mutlu olmayı hak etmiyorum değil mi ? "
Ağlamanı izlemek istemiyorum.
Her şeye rağmen seni mutlu etmek istiyorum.
" Ben seni hiç hak etmiyorum değil mi ? "
Gözlerimi sıkıca yumup bu anların geçip gitmesini bekliyorum.
" Seni unuttuğum tek bir an bile olmadı, "
Canım yanıyor.
" Seni düşünmekten vazgeçtiğim bir anım bile olmadı, "
Canım çok yanıyor.
" Bunu annen bilmiyor. Ona hak veriyorum ona kızamam ama ben her şeyin neticesinde bir insanım. Ben bu sözleri hak edecek ne yaptım Taehyung ? "
Hiçbir şey yapmadın Lalisa.
" Beni duyuyorsun değil mi? Beni duyuyorsun. Sözlerini niye tutmuyorsun? Karşında ağlıyorum niye göz yaşlarımı silmiyorsun ? "
Seni mutlu edemeyeceğimi işte o an anlıyorum.
Sen benimleyken mutlu olmak istemezsin.
Ama belki de mutsuz olmayı da seçebilirsin.
" Gidelim. " ilk defa dayanamayıp sözünü kesiyorum.
Ben artık bu cümlelere, sana yetememezliğe dayanamıyorum.
Ben seni mutlu etmeyi beceremiyorum.
Senin için yaptığım şeyleri görmeyişine sessiz kalmak istemiyorum.
Ben artık susmak istemiyorum.
" Lütfen artık gidelim Lalisa. " sesimin titremesine mani olamıyorum.
Korkak biri olmaktan nefret ediyorum.
Senin cevap vermeni beklemeden kendimi dışarıya atıyorum.
Seni hak etmiyorum.
Seni mutlu edemiyorum.
Kendimi içten içe öldürüyorum Lalisa.
Sırf sen mutlu ol diye, polenleri bu sefer ben yok ediyorum.
Peki niye beni görmüyorsun?
YOU ARE READING
stigma | liskook
Fanfiction" her şeyin neticesinde herkes gider Lalisa ve geriye acı dolu geçmişinle buruk bir hüzün kalır. " letters, 1. tamamlandı. © yosia,2019. [ Lalisa Manoban ✘ Jeon Jeongguk ]
