Avazım çıktı haykıra haykıra susmaktan.
Dışarıya aktaramadığım duygularım işlendi bu tozdan geçilmeyen sayfalara.
Burada haykırdığım tüm duygular içimde yaşandı her ne kadar belli etmesemde susmaktan sesim kısıldı.
Utangaç belkide o sessiz görüntümün aksine içimde yaşadıklarım senden sonra bana hiçte hafif gelmemişti.
Düzenimi tepe taklak ediyorsun.
O gün beni arkanda bırakıp giderken yaptığım hatanın yeni yeni farkına varıyordum.
Seni öpmüştüm Lalisa.
Sen gözlerimin önünde bir başka adam için ağlarken seni nefsime yenik düşerek öpmüştüm.
Bu geç kalınmış öpücüğü eğer ki sana daha önce verseydim şu an her şey daha farklı olur muydu ?
Sen ellerimi tutardın ve ben senin için verdiğim tüm sözleri tutardım.
Kırık saçlarını kendi ellerimle toplayacağım.
Her ne kadar belli etmek istemesemde olan biten her şeyin suçlusu bendim.
Baştan beri herşeyin sorumlusu bendim.
Ama bunu kabul edemeycek kadar korkaktım.
Ben en baştan beri sana gelemeyecek kadar korkaktım.
Benden kaçtın ama yine soluğu benim evimin kirli penceresinden aldın.
Benden kaçarken, bana sığındın.
Yanımdaydın.
Baş ucumda sabahladın.
Kitap okudun yarısında bıraktın.
Pencereyi açtın ve yıldızların her birine isim vererek kendini eğlendirdin.
Nadiren benimle konuştuğun oldu onlarda da şarkı söylememi istedin.
Söyledim ama sonunu getirmeme asla izin vermedin.
Sonlardan nefret ettiğini söylerdin ama her bitişin yeni birbaşlangıç olduğunu bilmezdin.
Eve yorgun döndüğüm gecelerde yaptığın sıcak ıhlamuru masaya bırakır göz teması bile kurmadan koltukta uyuya kalırdın.
Yanımdaydın sadece birnefeslik uzağımda.
Ama bu mesafe bile kilometrelerle oynuyormuş hissi veriyordu bana.
Artık eskisi gibi mutlu da değildin Lalisa.
Eskiden varlığımın bile seni mutlu ettiğini söylerdin ama şimdi yokluğumu gözlüyorsun.
Ve her şeye rağmen
seni mutlu etmek istiyorum.
O çok istediğin bisikleti kenarda biriktirdiğim parayla senin için alıyorum.
Yine evde o kirli pencerenin önünde sabahladığını biliyorum
Ve uzun zaman sonra seni gülümserken görmek için her şeyi göze alıyorum.
Büyük bir heyecanla aldığım bisikleti zarar vermemeye çalışarak evimize doğru ilerletiyor diğer yandan dağılan üstüme başıma düzen vermeye çalışıyorum.
Dağılan tek şeyin üstüm başım olmadığını bilmeden eve doğru adımlıyorum.
Giriş kattaki küçük evimize girip kocaman bisikleti mümkünmüş gibi senden gizlemeye çalışarak arkama gizliyorum.
YOU ARE READING
stigma | liskook
Fanfiction" her şeyin neticesinde herkes gider Lalisa ve geriye acı dolu geçmişinle buruk bir hüzün kalır. " letters, 1. tamamlandı. © yosia,2019. [ Lalisa Manoban ✘ Jeon Jeongguk ]
