The Athletic Love

23

Chaeyoung's P.O.V

Wala akong ibang magawa kundi umiyak, napaka hina ko, hindi ko kaya ang nangyayare ngayon. Sumunod kami ni Momo-Unnie sila Jeongyeon sa hospital, sumakay kami sa van at nakarating sa hospital kong nasaan si Jihyo-unnie.

"D-doc k-kamusta ang anak ko?" Halata ang pag aalala sa mga mata ni Sir Bambam, alam ko ang nararamdaman niya.

"Buti at naitakbo niyo agad siya dito, nakita namin na may bumara sa kaniyang lalamunan,  napaka delikado ng nangyari, kong hindi siya agad na itakbo dito ay kanina pa sana siya namatay."

"Salamay Doc."

"Sige mauuna na ako, pwede niyo na siyang makita pag nailipat na siya sa Room niya."

BM:"Salamat sainyo."

Nginitian lang naman ni Jeongyeon si Sir BamBam habang ako iyak lang ng iyak, sht hindi ako sanay sa ganito.

JY:"Wag ka ng umaiyak Chaeyoung magiging okay din siya, alam mo naman kong gaano kalakas si Jihyo diba?"

Naiintindihan ko siya sinusubukan niyang palakasin ang loob ko, kaya nga napaka gaan ng pakiramdam ko sakaniya dahil para ko na siyang kapatid.

MM:"Buti at nakita mo siyang nahihirapang huminga, tignan mo initigtas mo siya."

CY:"S-sana A-ayos l-lang siya."

Hindi na ako makapag salita ng maayos dahil sa walang tigil na pag iyak ko, ilang minuto pa ay may pumuntang nurse sa direction namin at sinabing nailipat na si Unnie sa kwarto niya.

Pumunta naman kami doon, at pag dating namin ay gising na siya.

BM:"Anak..."

Niyakap lang ni Sir Bambam si Jihyo habang umiiyak.

JH:"D-dad sorry pinag alala kita sorry sorry."

Umiyak na din si Unnie pero pinupunasan naman ni Sir Bambam ang bawat luhang tutulo sa kaniyang mata.

BM:"Wag mo nang isipin yon ok? Be careful next time ano bang nakain mo? Bakit may bumara sa lalamunan mo?"

JH:"Naisubo ko ata ng sabay sabay yong popcorn at sabay sabay ding nahulog sa lalamunan ko at na stock."

Tumango naman si Sir at niyakap ulit si Unnie.

JH:"Thank you Jeongyeon, Chaeyoung at Momo kong hindi dahil sainyo, patay na sana ako ngayon hahaha wala na kayong tatambayan."

Nagawa niya pang mag patawa sa lagay na yan? Bakit?

MM:"Alam mo bang Panic lang ang naitulong ko?"

Tumawa naman si Jihyo at pinalo ang balikat ni Momo, pero proud ako kay sir bambam dahil nagawa niya yong goal niya, na mailigtas sa kapahamakan yong nag iisa niyang anak.

BM:"Jihyo sorry for everything ok?"

JH:"It's ok Dad, wala namang dahilan para manghingi ka ng tawad, naiintindihan kita."

BM:"Im so selfish."

JH:"No dad, alam kong ginawa mo yon dahil ayaw mong mawala ako sayo, alam ko Dad halos araw araw ding iniexplain sakin ni Daniel."

Nag yakapan lang silang dalawa, ang sayang makitang nag kasundo na sila, simula kasi ng mamatay daw yong mama ni Jihyo-unnie halos hindi na kausapin ni Sir Bambam si Jihyo.

Sabi ng doctor kanina pwede na daw siyang umuwe bukas, pero hintayin das muna yong mga gamot para sa lalamunan niya.

*ding!