Reincarnated in 1880

KABANATA XXII

Dr. Jose Rizal, ang pambansang bayani ng Pilipinas. Ang ginagalang ng lahat ng mga Pilipino mula noong hanggang ngayon. Ngunit lingid sa kaalaman ng ilang mga tao ay ang taong ito na magiging future bayani ng Pilipinas ay natalo ko sa debate! Aba, apakagaling ko naman!

Nandito na ako sa aking kwarto. Kaagad na kaming umalis pagkatapos ng debate. Pumunta na rin sa kaniyang silid si Fiona at ako naman ay pumunta na rin dito. May ilang oras pa ako para pumunta sa simbahan. Ang susunod na pagaaralan naman ay tungkol sa relihiyon at simbahan. Ang mga kababaihan ay required na maging alagad ng simbahan kaya wala akong magagawa.

Idinako ko na ang aking mga panyapak sa simbahan. Kasabay ko rin ang ilang mga estudyante kanina sa UST. Sabay sabay kaming pumasok sa kumbento at nilinya na kami isa isa ng isang Madre.

"Ve, sígueme" (Humayo kayo at sundan niyo ako)saad ng madre at kaagad naman namin siyang sinundan

Napunta kami sa isang silid na may puting dingding at may malaking krus sa taas ng black board. May mga upuan siyang katulad sa simbahan at mesa. Umupo na ako sa aking upuan at biglang nagtaka ako nang makitang nakaluhod silang lahat at nagdadasal. Kaagad na naman akong lumuhod at baka mapagalitan pa ako ng madre at nagdasal.

'Ah... Pano bang dasal ang gagawin ko?'

"Mahal na Panginoon, kayo po'y aming pinapupurihan, nagsisisi pi kami sa aming mga pagkakasalang nagawa at patawarin niyo kami sa aming pagkakasala...."

Tinapos ko ang dasal na iyon at pagkabukas ko ng mga mata ko ay nakaupo na pala silang lahat.

'Shuta naman! Nakakahiya talaga!'

"Mukhang napasarap ang ating binibini sa pagdadasal" sarkastikong sambit ng Madre habang tumatayo ako at lumilipat na sa upuan para umupo

Narinig ko naman ang mga mahihinang tawa ng mga kaklase ko pero hindi ko na ito pinansin.

"Bueno, halinat magsimula na tayo sa ating talakayan. De paso,(Nga pala) sa mga hindi nakakakilala sa akin, ako nga pala si Madre Soledad" pagpapakilala niya at nagsimulang tumalikod at may isinulat sa black board.

Isinulat ni Madre Soledad and mga salitang 'fides caritate formata' na ang ibig sabihin ay charity and good works at pati narin ang salitang 'salvación' na ang ibig sabihin ay kaligtasan. Humarap siya sa amin at hinampas hampas ang kaniyang manipis na pamatt sa kaniyang palad. Naglakad siya ng paikot sa amin at tinitigan kami isa isa.

"Natalakay na natin ang mga salitang iyan sa simbahan at napagaralan kahapon. Ngayon, sino sa inyo ang nakaalala pa sa lekturang ito?" mariing usal ng Madre

Kita ko ang bawat tensyon sa paghakbang palang ng Madre sa amin. Halos lahat ng mga kaklase ko ay napapa-lunok laway sa sobrang kaba. Ang madreng ito ay hindi simple, nakikita ko sa mga mata ng mga kasamahan ko ang takot, marahil napakahigpit niya at sobrang strikta.

Nagulat ang lahat nang may narinig kaming malakas na tunog mula sa pamatpat na inihampas sa mesa ng isang magaaral.

'Phew, nakakakaba! Katabi ko pa man din ang hinampasan ng mesa.'

"Ikaw!" malakas na wika ng Madre

"P-Po?" nanginginig na wika nito at dahan-dahang tumayo

"Maaari mo bang sagutin ang tanong ko?"

"O-Opo---"

Natigil siya sa pagsasalita nang muling hampasin ng Madre ang pamatpat sa mesa niya.

"Hazlo correctamente!(Ayusin mo!)" sigaw ng Madre

"Ang napagaralan po natin kahapon ay tungkol sa kabutihang gawa na dapat gawin ng isang tao upang maligtas." sagot ng babae