Dangerous Enemy (TCB#2)

Kabanata 28

Charcoal eyes

White surroundings enveloped my eyes when I opened it. Naramdaman ko ang konting kirot sa aking ulo ng sinubukan kong bumangon. What happened? Did I fainted? Sinong nagdala sa akin dito?

"Emerald!" Lumapit sa akin si Dianne, I saw how worried she is.

"Nahimatay ka kanina! Thank God nagising ka na! Balak ko pa sanang tawagan si nanay Luz eh!" She said. Umayos ako ng upo at tiningnan siya.

"Don't tell it to her I know she'll be worried." I said. Napatingin siya sa akin.

"Oo...pero nagtataka lang ako sa sinabi ng doctor kanina..." she said. What is it? Ito ang unang beses na pumasok ako sa hospital para magpacheck up. Kaya wala talaga akong alam tungkol sa nararanasan ko. Is my amnesia get risky?

"B-Bakit?" Kinakabahan kong tanong. Umangat ang kaniyang labi para sa sasabihin pero natigil ito ng pumasok ang doctor.

"Pwede ka bang makausap?" The doctor asked. Tumango ako.

"Ahh Emerald sa labas muna ako." Dianne said, I nodded. Bumaling muli ako sa doctor. He looked at his paper on his hands and then looked at me.

"Is this your first time of having here after your traumatic amnesia?" He asked me. I swallowed before I answered.

"Yes..." i said. Bumuntong hininga ito.

"Your headache is an effect of your amnesia. Madalas sumakit ang ulo mo dahil dito. But this time you fainted because you are trigger." He said. Kumunot ang noo ko.

"Trigger?" I asked. He nodded.

"Yes. You heard or saw some details that are maybe once part of your memories. But for now you can't totally remember it since it's still a deja vu...can you tell me the memories that you remember?" He asked. Umiling ako. I can't remember anything! Even my own name!

"I can't remember anything." I said.

"It's a traumatic amnesia. After the tragedy that you encounter, at dahil na rin sa pagkakabagok ng ulo mo, your brain chooses to forget everything because it can't load the memory that you experienced. Your brain is in trauma. So that's why you have a proper check up. Don't stress yourself too much."

"Is there any chance that I could remember?" I asked. I hope I can. Gusto kong bumalik ang mga memorya ko. And even the root why it happened to me.

"Yes...pero kapag pinilit mo at masyado mong inabuso ang iyong isipan, there is a big possibility that your memories will stay hidden and unremembered." He said. Napatulala ako at nakaramdam ng takot.

"Pwede ka ng lumabas, but...remember to visit my office to check you up." He said before he left.

Hindi ko maalis ang takot sa aking puso. Kahit kuntento na ako sa buhay ko ngayon, I still want to pursue my memories. I want to remember everything.

Tulala ako hanggang sa makarating sa bahay. Hindi na nagtanong si Dianne sa sinabi ng doctore, she remained silent. Nadatnan ko si nanay na natutulog na sa kaniyang kwarto, I kissed her forehead before I proceed to my room. Habang nakahiga ay biglang sumagi sa isipan ko ang nangyari kanina. Sabi ng doctor kaya ako nahimatay ay dahil natriggered ang utak ko sa isang bagay na maaaring nakita o nangyari na sa alaala ko.

I fainted because of the song and they guy who's playing the guitar. The guy who's wearing the leather jacket and have a wavy hair. I closed my eyes and I saw what I saw in the concert. A guy who has a blurred face. Holding a guitar while playing it in the middle of the stage. Hindi ko alam pero sobra sobra ang tibok ng puso ko. Sa huli ay tinigil ko ang pag iisip. I shouldn't stress myself. It's bad for me.

Kinabukasan ay agad din naman akong nagising. And as usual I helped nanay Luz to prepare her kakanin at pagkatapos ay syaka pa ako nag ayos para sa trabaho.

Pagkapasok ko sa convenience store ay agad kong nakita si Bella na naglalagay ng pulang lipstick sa kaniyang labi, hindi ko siya pinansin at pumunta na lang sa counter ko.

"Muntik ko ng makausap si Perseus!" Sigaw ni Bella sa mga kaibigan niya dito. Perseus? Bakit parang narinig ko na ito somewhere? Medyo bumagal ang kilos ko dahil gusto kong marinig ang sasabihin ni Bella.

"Ang swerte mo girl! Pero di nga? Paano?" her friend asked.

"Duhh? I am pretty! Kaya malamang! Kahit artista ay lalapit sa akin! Feeling ko pa nga kung makakausap ko ng maayos si Perseus Samuel Williams eh magugustuhan niya ako!" Sabi ni Bella and then she laughed loudly. Tama! Perseus Samuel Williams! Dianne mentioned that name yesterday! Isa ito sa grupo ng Constellation band!

Nagpatuloy ako sa pag aayos sa counter, inaayos ko yung mga barya at mga buong pera, kailangan ko itong ayusin para maayos na mamaya.

Nang magsimula ang trabaho ay marami agad ang customer, humaba pa nga ang pila bawat counter! At syempre ang sa akin ang pinaka marami dahil ako ang counter 1! Halos hapon na ng matapos ko ang maraming customer. Pagod na pagod ako! Halos gusto ko na agad humiga at magpahinga. Mag a-out na sana ako nang may bigla na lang pumasok na customer. A tall guy with a bull cap, and also a mask. Naka suot din ito ng hoody jacket. Anong trip ng lalaking ito? Wag niyang sabihin na magnanakaw siya? Bumaling ako kina Bella at nakitang wala na siya! Umalis na? Bakit hindi ko nakita? E di ibig sabihin ako at si Dianne at ang manager na lang ang nandito?

Kinabahan ako ng makitang lumapit sa akin yung lalaki. I swallowed hard when he slowly walk toward me. Napansin ko ang katangkaran ng lalaki, his body built is a bit familiar but I keep it to myself.

Inilagay niya sa harap ko ang isang beer in can. Agad ko itong kinuha at chineck ang presyo.

"150 pesos Sir." I said. Matapang kong inangat ang aking mata at halos gusto kong tumakbo ng makita ko ang kulay abo niyang mata. My heart raced so fast. Parang tumigil ang mundo ko ng makita ang kaniyang mga mata. His....eyes....is...familiar. Iniintay kong sumakit ang ulo ko pero walang dumating.

"Ito yung bayad." He suddenly said. Nataranta ako doon, kaya mabilis ko itong kinuha sa kamay niya, tumungo ako mabilis na tinipa ang kaniyang binayad. Kinuha ko ang resibo at walang tingin tinging binigay sa kaniya iyon.

"Thank you." He said. Damn it! Even his voice! It's so familiar! Like I already heard it before! Umangat lang ang tingin ko sa kaniya ng umalis na siya sa harap ko. Binuksan niya ang pinto nang umalis, at doon pa lang ako nakahinga ng maluwag.

"Hoy! Para kang nakakita ng multo!"

Halos mapatalon ako sa biglaang pagsulpot ni Dianne! Damn it!

"Ginulat mo ako!" I glared at her. Tumawa siya at umiling sa akin.

"Out na tayo!" she said. Tumango ako at umalis na sa counter.

That charcoal eyes. I don't know if I can forget it because it never leave my mind!