Trabzon'a Gelin ( Düzenlenecek! )

17. Bölüm - Korku

17. Bölüm - Korku

Toprak bir anda beklenmeyen yumrukla afallarken, benim çığlığım abimi durdurmadı. Aksine yüzüme bile bakmadan Toprak'ın yüzüne bir tane daha indirdi.

" Ulan puşt, bunla yetindiğine dua et sen , şimdi İpek'i alıp gidicem ve sonrada hiç sorun çıkarmadan boşanıcaksınız ! "

Toprak daha neler olduğunu anlayamamış olucak ki direk eli kanıyan burnuna gitti. abim benim kolumdan tuttuğu gibi dışarı çıkarıp arabaya yönlendirdiği sırada aniden abimin yüzüne yediği yumrukla kolumdaki kolu da çekildi

" La sen kimsin de benim karımı benden alıp götürmeye cesaret edip üzerine ona dokunaraktan bir de boşanmamı söyleyebilirsin "

" Toprak bi d..."

Toprak'a tam abim olduğunu söyleyecektim ki abim Toprak'ın yakasını yapıştı, hayır yani bı dinleseler her şey çözülecek ama abim yüzünden...

" Ben sana kim olduğumu göstereyim koçum "

Abimin bı atak daha yapmasına izin vermeden kollarından tutup ayırmaya çalıştım ama en sonunda , kolunun altından eğilip ortalarına girmek zorunda kaldım . Herif bı de sıkı sıkı tutuyor, ayırılmıyorlar ki ayırabileyim

" Abi durur musun ! "

Abimin gözleri sonunda beni bulduğunda yüzündeki o kırgınlık, ve öfkeyi çok net sezebiliyordum ama benim yüzümdeki ifadeyi de görüp geri adım attı.

" Abi mi dedin ? "

Toprak'ın kulağımın dibinde şaşkınlık belirten fısıldamasıyla onu onayladım

" Evet "

Abim sinirle ellerini saçlarına daldırıp kendi kendine çevreye küfürler savururken bana ne kadar kızgın olduğunu anlayabiliyordum.

Ama nerden haberi olmuştu ki , hadi oldu diyelim yerimizi nasıl bulmuştu...

Arkamı döndüğümde Toprak la göz göze geldik, az önceki sinirli halinden eser kalmamış sanki abim haklıymış gibi susup kaşları çatık bir şekilde ne olucağını bekliyordu...

" Anlamıyorum , bunu benden nasıl saklarsın İpek! BABAM SENİ BÖYLE BİR ŞEYE ZORUNLU TUTARKEN BANA NASIL SÖYLEMEZSİN !!! " Abimin neredeyse bütün dağı inletecek kadar olan kükremesi bir adım daha gerileyip Toprak'ın göğsüne çarpmama neden oldu...

"Be...ben "

Titreyen sesimle göz yaşlarımı tutamadım ve yanaklarımdan çeneme doğru 2 damla yaş düştüğünü sezdim.

Ama benim bı suçum yoktu ki , babamı dinlemek zorundaydım ...

" Abi .., özür dilerim , g.. gerçekten bende böyle olsun i..istemezdim "

Toprak titreyen sesimi ve gözümden akan yaşları görür görmez elini belime koyarak beni kendine iyice çekip göğsüne yasladı.

" Bak tamam anlıyorum sinirlisin ama bağırıp durma geç içeri düzgünce oturup konuşalım "

Ağlamamı dindirmek için kapattığım gözlerimi abimin beni Toprak dan sert bir şekilde ayırıp sarılmasıyla araladım. Bana kıyamadığını ne kadar iyi bilsemde bu kadar erken sarılmasını beklemiyordum.

" Tamam artık ağlama olan olmuş , halledicez tamam mı güzelim "

" Özür dilerim... " Diyerek ne zamandır görmediğim abime sıkı sıkıya özlem dolu bir şekilde sarıldım , bı yandan dışarının soğuğuyla tüylerim ürperirken bı yandanda abimin kollarında olmayı ne kadar özlediğimi fark ettim.