Trabzon'a Gelin ( Düzenlenecek! )

39. bölüm - ne yapayım Mecnun olup Leyla'yı ?

Bu da bölümümüzün şarkısı olsun ( multimedya )

Aslında duyuruda ve gurupta yazmıştım hastayım ve bir süre yayınlayamicam diye.

Ama zaten çoğunu yazdığım için bekletmeyim dedim.

Hep ertelemek istesem de gene duramayıp hasta da olsam yazıyorum !

Çünkü bekletmeyi sevmiyorum...

Ama siz yinede alışmayın lütfen çünkü bazen gerçekten yazamayabilirim ve bu en az 1 hafta bile sürebilir.

Oysaki genel olarak en az 2 günde bir bölüm atmaya çalışıyorum...

Oy sayısı yüksek gelmediği sürece yeni bölüm atmakta acele etmeyeceğim

Umarım bölümü beğenirsiniz, sizleri seviyorum, iyi ki varsınız ❤️❤️

İyi okumalar dilerim...

####

6 gün geçmişti...

Toprak haberi aldıktan sonra hemen yola çıkmış, benim ise burda kalmamı istemişti.

Hem annemle olan özlemimi gidermek için , hem de Zeynep abla bir süre hastanede kaldığı için de gerekli görmemişti.

İlk düşüğü olmadığı için ilki kadar perişan olmadığını söylemişti Toprak. Ama gene de üzücü bir durumdu, hele de evlat acısı. Ne kadar bunu bilmesem de , Zeynep ablanın yerinde olsam sanırım günlerce oturur ağlardım.

" Gene mi o şeye üzülüyorsun ? "

Odamda camdan dışarıyı izlerken yanıma abimin gelmesiyle ona doğru döndüm.

" Evet "

" 6 gün oldu abicim, ve sen bir kez olsun gülmedin bile. Toprak'la neden gitmedin ? "

" Devamlı gelip gidemeyeceğimiz için biraz daha kalmamı söyledi. Hem 3 gün sonra gelicek zaten. "

Zeynep ablanın düşüğü bir yana, bu ayrılık bana Toprak'ı da özletmişti. Sanki onsuz bir boşluktaydım. Ailemin yanında olmam bile faydasızdı.

Abim gelip bana sarıldığında bende ona karşılık verdim.

" İllaki böyle tatsız olaylar başa geliyor güzelim. Hem takma sende kafana bu kadar. Sen mutsuz olunca benim de keyfim kalmıyor. "

" Ama napayım. Üzülüyorum , sonuçta o kadar sevinmişti , üstelik daha Mustafa abinin bile haberi yoktu. Kim bilir adam nasıl dumura uğramıştır. "

Abim sırtımı sıvazladığında göğüsüne iyice yaslanıp rahatça sarıldım. Ece de bilmiyordu bir kardeşi olucağını aslında, ama iyi ki de bilmemiş. Yoksa şimdi ne denirdi ki o kıza.

" Allah kimsenin başına vermesin . "

İçimden amin diyerek gözlerimi kapattım. Ne kadar abimi de sevip onunla bu şekilde olmak huzur versede bir Toprak etmiyordu.

Şuan abime değil de ona sarılmak isterdim. Tabi bir de şu durum vardı. Artık ailemin yanında kendimi eski İpek'miş gibi hissetmiyordum. Toprak'la son gecemizden sonra sanki her şey değişmişti.

Önceden abimin kardeşiyim diyebilirken şuan Toprak'ın eşiymiş gibi hissediyordum. Sanki üzerime bir anda büyük bir sorumluluk bırakılmış ve olgunluk gelmişti.

" İpek ? "

" Efendim abi ? "

" Ela'nın konuştuğu veya bir sevgilisi falan var mı ? "