Trabzon'a Gelin ( Düzenlenecek! )

20. Bölüm - Part 1

20. Bölüm - Part 1

" -artık ben varım ve her yanlız kalmak istediğinde yanında biticem "

Cümleleri karışık olan aklımı dahada bulandırırken , o an hiç bir şey düşünmek istemeden bir tek o dudaklara odaklandım. Şuan neyi nasıl hissettiğimi bilmeden içimden geçen dürtüye uydum ve dudaklarımı dudaklarına bastırdım...

' ben ne yapıyorum ' beynimin içinde alarm vererek tekrar eden bu söz gözlerimi sıkıca yummama ve öylece beklememe neden oldu.

Ben ne yapıyordum şuan, niye onun dudaklarına dokunmak ve hissetmek istedim ! Ah kim bilir ne tepki vericek, ne düşünecek ...

Daha nasıl öpmem gerektiğini bile bilmezken öylece vereceği tepkiyi bekledim.

Aradan geçen saniyelik süreçte onun dudakları kıpırdamazken , yaptığımın yanlış olduğunu anlayıp gözlerimi açmadan kafamı geri çektim.

Hâlâ ne olucağını beklerken bı tepki vermeyince gözlerimi yavaş yavaş araladım.

İki elimle ipten tutarken hafif yan dönüp kafamı ona çevirmiş bir şekilde duruyordum, oysa az önce belimde olan ellerini gevşetmiş gözlerimin içine bakıyordu.

Salıncak yüksek olduğundan şuan oturmama rağmen onunla aynı hizzadaydım .

Ne yaptığımı git gide farkına varırken sustum ve başımı aşağı eğip açık saçlarımın önüme düşmesine izin verdim.

Yere odaklandığımda havanın bir kaç dakika öncekini hâline inat daha da karardığını yeni anladım . Sanki utancımı gizlemek için bana yardımcı oluyorlardı.

Toprak belimdeki ellerinden birini çekip salıncağın ipine tutunduktan sonra, diğer eliyle de tamamen ona dönmem için yönlendirdi. Ona uyup başımı kaldırmadan ayağımın birini onun olduğu tarafa doğru attım ve ardından diğerini de...

Tamamen ona döndüğümde ipe tutunan eli çenemi tuttu ve baş parmağıyla hafif dokunuşlarla okşayarak yüzüne bakmam için kaldırdı. Gözlerine bakmaya korkarken, kafamı kaldırsam da bakışlarımı başka yöne çevirdim, arkasındaki ağaçlara odaklandığımda bu sefer bı adım yana kayıp kendisi göz hizzama girdi.

Vericeği tepkiden korkan gözlerimle yüzündeki ifadeyi ölçmeyi denedim. Sanki çok ama çok hafif bir gülümseme sezer gibi oldum fakat o daha çok ifadesizliğini koruyarak bir şeyler demeye hazırlanıyordu.

" İpek... "

Kulağıma fısıltı gibi gelen sesinin biraz daha yüksek çıktığına emindim ama hâlâ vericeği tepki beni ürkütüyordu.

" Ne yaptın sen az önce ?! "

Soruyla , ima arası gidip gelen ses tonu yanaklarımı pembeleştirirken , daha fazla gözlerine bakamadan gözlerimi yumdum . Ne dicektim ki , ' canım seni öpmek istedi ama beceremedim ' mi ?

Of!

Belimdeki eli aşağı yukarı hafifçe hareket etmeye başladığında, bana daha da yaklaştığını anladım ama tepki veremedim.

Soğuğa rağmen elleri beni ısıtırken yüzümde hissettiğim nefesle o nefese daha da yakın olmak istedim.

Öylece beklerken dudağımda hissettiğim baskı beklemediğim bir şeydi ve ben boşta olan ellerimi bile nereye koyacağımı bilemeden , bilinç dışında omuzlarına koydum .

Az önce hissedemediğim o dokunuşun aksine yumuşak dudakları güzel hissettirmişti, ben öylece sabit dururken, tam dudaklarının kıpırdadığı o süreçte arkadan gelen sesle hemen gözlerimi açıp ayrıldım .