Ve kısa da olsa yazdım , sabırsızlanıp...
Gene yakın zamanda yazar atarım. İnşallah diğer bölüm daha uzun olucak.
Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.
Ne kadar yüksek olursa o kadar erken atmaya çalışır ve uzun yazmaya çalışırım ❤️
Seviliyorsunuz. İyiki varsınız 💓
34. Bölüm - Benim Olmaya...
İpek'in annesiyle odasında uyuduğunu öğrenince onlar biraz yanlız kalsın diye misafir odasına geçmiştim.
Buraya gelirken aklımda hiç bir şekilde bunlar yoktu ama şimdi her şey karmakarışıkdı. İpek'ten nasıl saklayacaktım bunu? Aslında saklardım, sırf onun iyiliği için ona bunu söyleyemezdim. Hem hiç bir zaman haberi olmayacaktı, eğer annesinin durumu kötüleşmezse...
Üstümdekini çıkarıp kendimi yatağa bıraktım. Ellerimi iki yandan başımın altına koyup tavanı seyrederek düşünmeye devam ettim.
Ona dokunmak için onu bekleyecektim ama annesi için de yapmamız gereken bir çocuk vardı. Baba olmayı isterdim, hâlâ da isterim ama İpek'le daha doğru düzgün bir şey yaşayamazken bir çocuk yapmak beni korkutuyordu. Üstelik İpek bu yaşta nasıl anne olucaktı? O da kendisi çocukdu benim gözümde.
Başımı sola çevirdiğimde karşılaştığım boşluk sinirimi bozdu. Keşke şuan yanımda olsada kollarıma alsam dedim. Çünkü şuan kendimi uyumak için hiçte hazır hissetmiyorum , eksiğim. Yanında oyuncak ayısı olmadan uyuyan bir çocuk gibi mızmızlanmak bu ama yarımdım işte.
Yandaki yastığı alıp bir kolumu ona atarak yüz üstü döndüm. İpek gibi kokmuyordu. Veya dokunabileceğim uzun saçları yoktu. Ama en azından kolumun altındaki boşluğu dolduruyordu. Bir süre kıpırdanıp uyumakta zorlansam da artık yavaş yavaş uykunun derinliklerine kapılmıştım.
...
Kolumun kaldırılması ve hayran olduğum kokunun burnuma gelmesiyle, uykudan zar zor sıyrılıp gözlerimi araladım.
" Uyandığımda annem yanımda yoktu, sanırım babamın yanına gitti. Bende senin yanına geldim. "
Bu güzel haberlere gülümserken , kolumun altına girip bana iyice sokulmasıyla bende onu iyice sardım. Ve ona doğru döndüm.
" Tek başına niye uyumadın ? "
" Tuhaf geldi, sen olmadan veya yanım da birisi olmadan uyuyamadım. "
Eğilip yüzüne baktığımda gözlerini kapatmış kendini bana bırakmıştı. Uykum iyice açıldığı için aklıma babasının isteği geldi ve bunu şuan konuşmanın tam zamanıydı. Sabırlı bir insan değildim o yüzden hemen konuya girdim.
" İpek ne zaman hazır olucaksın? "
Pat diye sorduğum soruyla gözlerini açıp , yüzüme baktı. Karanlıkta olsa pencereden yansayan ay ışığıyla yüzünü görebiliyordum. Ama yüzündeki ifadeyi bu karanlıkta anlam vermek zor oluyordu.
" Neye ? "
Haklıydı ne dicektim ki? Ben çok istekliyim falan mı desem. Ama bu sefer benden uzakda durabilir ki normalde de öyle bir şey yok. Sırf annesi için, yani yine onun için bunu yapmam gerekti. Bir süre yüzüne baktım ama o da cevap vermem için bana bakıyordu.
" Benim olmaya... "
Anında kaşları çatıldı. Biraz gerileyip yatakta doğrulduğunda bende onun gibi kalkmış ve sırtımı yatak başlığına dayamıştım.
YOU ARE READING
Trabzon'a Gelin ( Düzenlenecek! )
Teen Fictionİzmirli 19 yaşında bir genç kız... Babasının yüzünden daha doğru düzgün bir kez dışarı çıkamazken yine babası yüzünden bilmediği bir şehirde , bilmediği bir aileye gelin giden bu kızın sonu ne olucak? Daha mı üzülecek , daha mı mutlu olucak ? Gelin...
