twenty one

231 39 23
                                    

two years after..

aku menghirup udara segar yang tak berapa nak segar korea. finally, aku jejak juga kaki ke korea selepas bertapa kat luar negara tu bertahun.

aku toleh kiri kanan, mencari kelibat woojin yang dijanjikan menjemput aku harini memandangkan aku balik sorang. ceh woojin ni, lambatla. dia yang janji nak jemput awal.

dah woojin tu macam lambat lagi je, ingatkan nak pergi lepak kejapla dekat kafe sana. baru aku buka langkah, tiba tiba ada orang tegur aku dari belakang seraya memegang lengan aku.

"dayeon-"

aku pandang lelaki yang berani pegang lengan aku tu dengan dahi yang berkerut. tangan dia aku tepis. ewah berani pegang anak dara orang.

tapikan- macam mana dia tahu nama aku? aku pandang dia atas bawah. rasanya aku tak kenal dia ni. tak pernah berkenalan pun. tapi-

kenapa dada aku sakit?

"dayeon, ni saya, seungy—"

"dayeon!" automatik kepala aku bagi reaksi apabila suara yang aku kenal iaitu suara woojin memanggil aku dari jauh.

kata kata lelaki yang aku tak kenal tadi terus aku abaikan. dia salah orang agaknya. yela dayeon bukan sorang je dalam dunia ni kan. terus aku berlari anak ke arah woojin dengan senyuman lebar sebelum aku memeluk tubuh woojin erat.

"kenapa ujin lambattt? penat tau dayeon tunggu"

"ala sorryla tadi traffic jammed sikit. dayeon cakap dengan siapa tadi?" kepala woojin mencari cari kelibat orang yang mengganggu perjalanan aku tadi. tapi cepat cepat aku tarik tangan woojin supaya jalan.

"ah tak payahla sibuk pasal dia. salah orang kot. aaa tak sabar nak balik rumah. rindu omma, rindu appa—"

"ujin ni yeon tak rindu?" woojin tersengih.

aku naikkan hujung bibir. sempat aku tumbuk perut dia.

"mengada!"

aku dan woojin meneruskan perbualan kami sambil berjalan ke kereta. mungkin orang fikir aku dengan woojin tu bercinta, yela siap peluk tangan.. tapi tak okey! aku dengan dia just typical cousin yang rapat. well, aku anggap dia macam abang aku.

sempat aku toleh belakang, kotkot mamat tadi masih ada kat situ. dan betul tekaan aku, dia masih berdiri tegak kat situ. dengan matanya yang masih kat aku. tapi kenapa muka dia sedih?

"aku ada kenal dia ke sebelum ni?" bisik aku sendiri.

"hah? apa dia?" woojin memandang aku. aku menggeleng perlahan dengan senyuman.

"takde apa"

-

aku masuk ke dalam bilik aku yang telah lama aku tinggalkan. sheez, masih sama macam semasa aku tinggalkan dulu. omma appa memang langsung tak tukar apa apa.

aku duduk di birai katil dengan mata yang masih melilau tengok bilik sendiri. wah inilah bilik yang paling aku sayang. kemudian mata aku tertancap pada frame yang elok terletak di atas meja tepi katil.

"ceh, confident betul kau ye dayeon letak gambar sendiri besar besar kat frame" aku ketawa kecil. belakang frame aku buka, ingat nak tukar gambar. ni gambar aku zaman bila aku letak ni, nasib baik aku cantik kahkah.

lain macam confident aku ni eh.

"uh? gambar siapa pulak belakang gambar aku ni?" aku capai gambar seorang lelaki yang elok ada kat belakang gambar aku. aku ke yang letak sini?

"ni bukan lelaki kat airport tadi ke—?"

belakang gambar tu terus aku belek, kotkot terjumpa apa apa.

oh abang cashier ; choseungyounWhere stories live. Discover now