Aşinayım zemherinin soğuğuna
Üstümden aşkı sıyırınca avazımdan çıkan çıplak bir titreme
Sessizliğinle çoğalan yalnız iklimler çığ
Yeşilini hor görmüş beyaz perde
Her yer karanlık.
Bastığın yerlerde çatırtı
Ayak izlerini silen fırtına
Umuda çekilmiş sis
Şömineme fazladan iki odun.
Sesin üzerimde tiz
Üşüyorum
Gözlerin üstünde ince uzun sarkıt
Ruhumu çeken kızağın
Sürünüyorum.
Ben kıştan kalma bir avuç kar
Pekmez diye içime akıttığın hasret kan
Ben aşktan kalma sağır ve sus
Gözlerinin ışığında eriyen bir buz.
