Nasıl güzelsin öyle! Zerren karışsa ölü toprağı serpilmiş hayallere goncalar boy atar.
Ya hu sen değil misin? Kırık bir dala konup, üstüne yen olan.
Velev ki; bir frezyaya teşbih etsem kokunla boğarsın.
Desem ki; bir orkidesin. Hayır, öyle her toprakta açmazsın.
Yavrucağım! Benzi atan çiçekleri sana nasıl teşbih ederim.
Sahi çiçek demişken, çiçek değil miydi seni görünce kendini çiğ çiğ solduran.
Yavrucağım! Kara kalemimle gözlerini nasıl izah edebilirim kainata?
Oydun ya! Beyazınla, karaya çalan topraklarımdaki vahameti çığ gibi kaplayan.
Buldum sevdiceğim.
Buldum!
Sen kötülükten sır gibi sakınan tanrısal bir kavramsın.
