Zawgyi
"ကေလး အဆင္ေျပရဲ႕လား"
"အင္း... ေျပပါတယ္"
တစ္ခ်က္မွျပန္မၾကည့္ပဲ ေျဖလိုက္တယ္။ တစ္ကယ္လဲ
ေရွာင္းက်န္႔ ဦးကိုၾကည့္ဖို႔ မဝံ့မရဲျဖစ္ေနေလသည္..။
အဲ့ဒီဦးက သူ႕ကိုယ္သူဂ႐ုစိုက္ဖို႔ေတာ့ေမ့ေနပံုပင္။
"ဘယ္သြားမလို႔လဲ..!
"ကြၽန္ေတာ္ေက်ာင္းသြားမလို႔ ခင္ဗ်ားလဲအဲ့လိုမေနနဲ႔ေလ
မအိပ္ရေသးဘူးဆို အခန္းထဲျပန္သြားအိပ္လိုက္"
ဟုတ္တယ္။ အမွန္တိုင္းေျပာရရင္သူက အခုထိ မအိပ္ရေသးဘူး တစ္ညလံုး ကေလးမ်ား တံခါးေလးမ်ား
ဖြင့္ေပးမလားဆိုတဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ေစာင့္ေနသည္။ သို႔ေသာ္
အခ်ဥ္းႏီွးသား..
"ရပါတယ္ ကေလးရဲ႕.. ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး"
"ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္ သြားေတာ့မယ္ ခင္ဗ်ားပံုစံၾကည့္ရတာ
သိပ္မဟန္ဘူးေနာ္ ကဲပါ သြားအိပ္လိုက္.. "
ဒီလိုဆိုေတာ့ကေလးငယ္ဆီမွာအရင္သူ႕ေပၚမွာဂ႐ုစိုက္မႈ
အနည္းငယ္ျပန္ျပလာသေယာင္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႕အေနနဲ႔
ေက်နပ္လိုက္ရပါတယ္။
"ကေလး.. "
Yiboအသံေၾကာင့္ေရွာင္းက်န္႔ရပ္တန္႔သြားၿပီး
သူ႕ကိုၾကည့္လာတယ္။ မ်က္ခံုးေတြပင့္ရင္း ဘာလဲဆိုတဲ့
သေဘာနဲ႔ ျပန္ၾကည့္ေတာ့ သူကရယ္က်ဲက်ဲနဲ႔ စကားစပါတယ္။
"ဘာလဲ... ေျပာေလ"
"ကေလးမွာ မုန္႔ဖိုးရိွေသးလား...!
ေရွာင္းက်န္႔မ်က္ခံုးေတြပင့္တက္ရျပန္တယ္။ အခု ဦးက သူ႕ကို ေတာ္ေတာ္စိတ္ဝင္စားေနသည္ပဲ။ အရင္ကလိုပဲ
ဂ႐ုစိုက္ေနတုန္းပဲ။ ထိုသို႔ေတြးေတာ့ ဝဲဘက္ရင္အံုက
ဆစ္ခနဲပဲ။
"ကြၽန္ေတာ္မလိုဘူး"
"အာ...
Yiboက အာခနဲအသံျပဳၿပီး ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းအၿပံဳးနဲ႔အတူ
လည္ပင္းသားေတြပြတ္ေနေသာေၾကာင့္သူသက္ျပင္းသဲ့သဲ့
ခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္..။
"ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ညစာ အတူတူစားမလား..!
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေမးေတာ့Yiboကဝမ္းသာအားရ
ပါးစပ္ဧရိယာက်ယ္သေလာက္ ဟသြားသည္။ ကေလးက
ငါနဲ႔မတူ ညစာ စားခ်င္ေနတာပဲ။ သို႔ႏွင့္ မ်က္ရည္ဝဲလ်က္
ေခါင္းအတြင္တြင္ညိမ့္ျပၿပီး။
YOU ARE READING
💕Oo💞 (Completed)
FanfictionZawgyi 🍁 Unicode ဦးဆိုတာက က်ေနာ္အတြက္ သိပ္လွပတဲ့ျဖစ္တည္မႈပဲ...💗 ဦးဆိုတာက ကျနော်အတွက် သိပ်လှပတဲ့ဖြစ်တည်မှုပဲ...💗
