If Walls Could Talk [✔]

|| 11 ||

Μην με σκοτώσετε μετά από αυτό...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Οι ακτίνες του ήλιου τρυπώνουν στο δωμάτιό μου και γαργαλούν τα μάτια μου.

Τα μισό- ανοίγω ενοχλημένη και προσπαθώ να αλλάξω πλευρό.

Κάτι βαρύ πιέζει την κοιλιά μου και σηκώνω το πουπουλένιο πάπλωμα για να δω τι είναι.

Ένα αντρικό, γεμάτο μελάνι με περίεργα και υπέροχα σχέδια, χέρι είναι τυλιγμένο γύρω μου.

Γυρίζω αργά και αντικρίζω τον κάτοχο αυτού του χεριού.

Το κεφάλι του είναι γυρισμένο από την άλλη μεριά και μένει εκτεθειμένος ο μακρύς, ζωγραφισμένος του λαιμός.

Αφού χασμουριέμαι λίγο και τρίβω τα μάτια μου με στο εσωτερικό της παλάμης μου, τον παρατηρώ καλύτερα.

Τα σκουλαρίκια που στολίζουν το πρόσωπό του τον κάνουν πιο ελκυστικό από ότι ήδη είναι.

Θα ήταν μεγάλη βλακεία αν δεν παραδεχόμουν πως είναι ωραίος.

Φτου σου αγόρι μου, να σε χαίρεται η μάνα σου...

"Πίστεψε με, με χαίρεται..."

Λέει με την αγουροξυπνημένη του φωνή καθώς χασμουριέται και τεντώνεται.

Άνοιξε πέτρα για να μπω...

"Εμμ... κ-καλημέρα;" προφέρω με δυσκολία αλλά ακούγεται πιο πολύ σαν ερώτηση. Από ποτέ ακριβώς άρχισα να τραυλίζω;

Ρεζίλι έγινα.

Χώνω το πρόσωπό μου ανάμεσα στα σκεπάσματα και προσεύχομαι να με καταπιεί η Γη.

"Ω έλα μικρή μην ντρέπεσαι" χαζογελάει και προσπαθεί να με σηκώσει.

Βάζει και αυτός το κεφάλι του κάτω από το πάπλωμα και αρχίζει να με γαργαλάει. Δεν θα φταίω εγώ για τυχόν τραυματισμούς...

"P-philip σταματά" καταφέρνω να πω μέσα από τα γέλια μου.

Βγάζω το κεφάλι μου έξω καθώς νιώθω τον αέρα να λιγοστεύει και μιμείται τις κίνησης μου.

Μου σκάει ένα χαμόγελο και με βάζει πάνω του.

Τοποθετώ τα πόδια μου δεξιά και αριστερά, γύρω από την μέση του, και τα χέρια μου πάνω στο στέρνο του.

Του γελάω γλυκά και ανταποδίδει.

Κατεβάζω τα μάτια μου στο μυώδες σώμα του.