If Walls Could Talk [✔]

|| Ձ3 ||

"Περάστε" δίνω άδεια να εισέλθει ο μυστηριώδης κύριος, αφότου χτυπήσει την πόρτα.

"Παρακαλώ, καθίστε" του δείχνω την άδεια θέση και με ακούει.

"Πώς μπορώ να σας βοηθήσω, κύριε.. " αφήνω την πρόταση μετέωρη για να μου πει το όνομα του και τείνω το χέρι μου για χειραψία την οποία και ανταποδίδει.

"Λέγομαι Paul, Paul Scott, καλή μου"

Παγώνω.

Scott;

Όπως λέμε Philip Scott;

Ελπίζω να επρόκειτο για απλή συνωνυμία.

"Χαίρω πολύ κύριε Scott, ονομάζομαι-"

"Isabella Watson, η μονάκριβη κόρη του Victor Watson ενός από τους μεγαλύτερους μεγαλοεπειχηρηματίες της περιοχής μας" ολοκληρώνει για εμένα και σαστίζω για λίγο.

"Βλέπω γνωρίζατε τον πατέρα μου" συμπεραίνω μειδίαζοντας.

"Φυσικά! Αυτός ο άνθρωπος έχει μείνει στην ιστορία για τις δουλειές που έχει κάνει και επί της ευκαιρίας ήθελα να σας ευχηθώ τα συλλυπητήρια μου, δεσποινίς Watson" γνέφω θετικά ευχαριστώντας τον.

"Η απώλεια του πατέρα μου μου στοίχισε, δεν σας το κρύψω, αλλά στέκομαι και πάλι στα πόδια προσπαθώντας να συνηθίσω αυτή την ζωή" σηκώνω τους ώμους και παίζω νευρικά τα πετσάκια γύρω από τα νύχια μου.

"Σε καταλαβαίνω απόλυτα, έχω βιώσει την απώλεια ενός αγαπημένο μου προσώπου στο πετσί μου, έχω χάσει την γυναίκα μου βλέπεις" μιλάει με πόνο καθώς μου διηγείται το θάνατο του άλλου του μισό.

"Λυπάμαι πολύ" είναι οι μόνες λέξεις που βγαίνουν από τα χείλη μου.

Έχω χάσει όχι έναν αλλά τρία αγαπημένα μου πρόσωπα και ξέρω τον οξύ πόνο που τρυπάει το στήθος σου και παρακαλάς να φύγει από 'κει ενώ αυτό έχει εγκατασταθεί μέσα σου.

Και έτσι μαθαίνεις να ζεις με αυτό.

"Έχω χάσει και τον γιο μου, δεν έχει πεθάνει αλλά έχω να τον δω από τα 8 του, τώρα σίγουρα θα είναι γύρω στα 25, ολόκληρος άντρας"

Τι έχει περάσει ο καημένος.

"Εύχομαι να τον βρείτε και να του πείτε όσα δεν μπορέσετε τόσα χρόνια"

"Δεν το νομίζω, κορίτσι μου, είναι ξεροκέφαλος σαν την μάνα του, δεν νομίζω να θέλει να με ξαναδεί" κατεβάζει το κεφάλι του κάτω και χαμογελάει πικρά.