The Revenge

12.

Iu kujtua ..

Mendja e saj u kthye pas ne ato kujtime ku ajo kishte ber cmos per ti fshir .
Ajo u kujtua per te ..
Ai shikim plot urrejtje ,, ajo e uleritur..

Mendja e saj po i buciste prej pjezezave te kujtimeve ..
Ato vinin pjes pjes dhe i perplaseshin ne zemren e saj tamam si shigjeta .. Njera pas tjetres ...

Ate fytyre .. e kishte par perpara 5 viteve ..

Ai plere.. Ai ndyrsir ..Ai i kishte marr mbeshtetjen e vetme .. Ai i kishte marr gjithcka ...

Shtrengoi koken e saj me duar e uleriste me sa kishte ne kot. Terhiqte floket e saj .. e godiste me sa mundej .. por kujtimet nuk ndalonin ...

- Nuk e mundur nuk esht e mundur - Uleriste sa kishte ne koke , e kujtimet e saj e godisnin perbrenda , u ngrit dhe filloi te shkaterronte gjithcka ne ate dhome .

Hodhi gjithcka qe ndodhej ne komedin , shkaterroj krevatin e tij ..theu cti kapnin duart

- Pler ti ndyrsir vdeksh cfar deshe prej nesh - Uleriste e te bertiturat e saj jehonin ne ate dhome ..

- Diego cfar dreqin po ndodh - u ngrit nxitimthi Eithen

-Doktorresha nxito - U ngrit Diego pas tij kur zhurmat po ndjeheshin posht ne sallon .

- Cfar po ndodh - nxitoi Mia

-Urgjentish ne dhomen tende mos shof askend ketu ndryshe nuk e di - I uleriti Asaj Diego e ajo u zhduk qe aty .

Nxitoi ne dhomen e tij dhe hapi deren .

-Kaili ? - Hapi deren e cte shikonte ajo e kishte kthyer tere dhomen permbys flokete saj te shkatarruara.
Dukej si e cmendur . Her perplaste cte gjente e her shtrengonte koken e saj , terhiqte floket duke i uleritur Williamit .

- Kalili mos- e kapi prej krahesh Diego

- Me lesho ti pler me lesho - Filloi te leviste me sa kishte fuqi

- Kailiii mjafton - I uleriti ai dhe e shtrengoi pas vetes .

- Ku esht ai plera , Ku esht do ta vras betohem do ta vras - godiste Diegon
I cili mundohej ta mbante mes vetes . Ajo po perjetonte nje gjendje shoku . Truri i saj ishte forcuar aq shum saqe ajo nuk po i perballonte dot tere ato .

- Coje posht Diego - Tha Eithen duke par gjendjen e saj , nuk kishte zemer ta shikonte ashtu .I vinte keq per te . Ama William ishte kokmushk .
Diego pohoi drejt tij . Dhe e ngriti ne krah

- Me lesho maskara , ndyrsir - perpelitej ne krahet e tij .
Ai nuk fliste nuk i kunderviheshe dot, nuk e dinte as si dreqin ta qetsonte ai nuk e dinte as cfar po perjetonte .

- Ku po me coni ? Tek ai plera ? ,, Me coni tek ai plera do ta vras me keto duar - Uleriste e perpelitej ne krahet e tij .

- Kaili mos po demton veten - i foli me pas Eithen , kur thuajse kishin arritur tek dhoma posht .

- Ju ju me demtuat mua ai plera me shkaterroi Me degjove Me degjove - i uleriste Eithenit .
E dinte mjaft mir per cfar po fliste ajo .
Por si nuk e kishte njohur me perpara Williamin ?
Mos ishte ndonje loj e saja ?
Nuk e besonte ajo vertet ishte ne nje gjendje katastrofike .

Diego e futi brenda ne dhom dhe kyci deren .
E me pas u larguan qe aty . Duke e len vetem ne mes te erresires .

- Sa shum fuqi kishte me lodhi - tha duke shkundur krahet

- Do vdes aty

- E di nuk do duroj kurrsesi - tha serioz Diego , dhe pse i vinte keq per te .

- Cfar fajin ka ajo ?

- Pse kerkonte Williamin ?

- Ndoshta tani e ka njohur

- Ajo ateher ishte padashje

- Po por ajo nuk e di

- Do tia tregoj Williami ?

- Nese do ti jap mundesi te flas ndoshta i tregon , por nuk e besoj ai esht verbuar prej urrejtjes - Flisnin nderkoh qe drejtoheshin per nga salloni

- Nuk jan te pakta ata qe i beri Romanovi Diego,Syt e tij kan par boll .

- E di por nuk mendoj qe doktorresha do ket dijeni per kte - tha plot bindje

- Jam i sigurt qe nuk e di ndryshe nuk do reagonte ne ate menyre .

- Ku do jet Williami ? - pyeti pas disa minutave

- Ndoshta tek klubi atje shkon gjithmon ne te tilla raste

- Te shkojm pran tij ?

- Un jo per vete . Ka nevoj te relaksohet lere me mir .Do vij vet ne shtepi - foli serioz Diego

- Ne rregull pra , po shkoj tek Mia , u friksua nga ty . Nuk duhet ti kishe folur aq rend - Tha serioz

- Posi si shum po afrohesh me Mian Eithen, nuk esht momenti tani ti e di kete - vazhdoi me seriozitetin e tij

- Momenti kurr nuk ka qen Diego -
E Diego e pa njeher dhe nuk foli , kishte plotesisht te drejt .

" Momemti nuk do jet kurr "

Perseriti serisht vetes se tij. E me pas u mbeshtet rendshem ne kolltuk .

....

Ata e lan vetem ne mes te erresires .. E ajo nuk ndalonte .. Nuk kishte te ndal .. Por sdo duronte dhe shum ..megjithse nuk dorzohej

- Me sillni ate pleren ketu ,me degjuar Diego ,Eithen ma sillni ketu , - Godiste deren e hekurt me sa kishte fuqi sikur ata te ishin aty pas dere e ta degjonin ,, Perpiqej e perpiqej por me kot , nuk mundej me fuqit po e shteronin .

- Mendoni se do me trrembni me erresiren - Qeshi fort mes loteve ) Un kam jetuar me erresiren , Me degjuat Eithen , Nuk do vdes ketu jo pa vrar ate thojani atij , thojani qe do ta vras me keto duar , Thojani qe do jem vdekja me dhimbshme per te - Uleriti per te fundit her , zeri filloi ti shuhej , e fyti ti dhimbte.. Ndersa koka ta godiste pa ndal .. zemra nuk ndjehej se funksionuari .. e gjaku kishte ndaluar .. nxetesia e trupit po venitej e adrenalina po largohej ngadal ...

- Ai me ka vrar maman Eithen me degjove me ka vrar maman ,pse nuk me degjon njeri mua .. Pseee ?? - I tha keto fjal aq leht sa as ajo vet nuk i degjoi , rreshkiti posht ne tok e fuqit po e shteronin .
Nuk po kishte me as ze ..
As lot ..
As fuqi te uleriste ..
Nuk po kishte me asgje ...
Trupit po i kthehej ajo ftohtesi ..
Sikur shpirti po i largohej ..

E vetme , serisht ishte e vetme .

E vetme mes kater mureve .. e vetme me erreserin .. e perjashtuar prej gjith kujt .. e perjashtuar prej vetes se saj .. Gjithmon kishte qen vetem .. Askush nuk e kishte degjuar .

Pse e kishte denuar keshtu zoti ?

E shpetoi prej babait dhe e hodhi ne krahet e vrasesit te mamas se saj ?

Rastesi ?

Apo fati ?