"ANONİM„

❃48

Benim mi gözlerim yanlış görüyor yoksa beni ayakta bekleyen kişinin de mi saçı kırmızı? Gözlerimi ovuşturarak yeniden baktım. Rüya mıydı bu? Ah hayır! Rüya değil gerçek... Yanına gittim. O da benim gibi şaşırmıştı.

"Merhaba... Yakışmış"

"Ah...şeyy teşekkürler Jungkook... Sana da.. Yakışmış"

"Teşekkürler.."

"O-oturalım mı?"

Taehyung sakin ol... Küçük taehyung sen de... Lütfen... Şuanlık beni anla!

"Ah.. Evet. "

Sandalyemi çekti ve oturana kadar bekledi ardından da kendisi oturdu. Hiç iyi değildim. Bu renk ona çok yakışmış. Beni yeniden kendine aşık ettirmişti. 5 dakima geçmesine rağmen hiç konuşmamıştık. Çok garip hissediyordum. Sonra birden konuşmaya başladı. Sesi ile kalbi öyle bir titretti ki...

"Taehyung...ben ikimiz hakkında konuşacaktım. Ya da kendim. Bilmiyorum işte... Konuşamıyorum. Sadece beni anlamaya çalış"

İkimiz demişti. İnanamıyorum. Biz olduk bu daha? Ahh Tae saçmalama! Çocuk seni sevmiyor olabilir mal...

"Tamam tamam... Anlat dinliyorum"

"Beni ilk tanıdığında kötü çocuktum... Yani öyle tanıyordun ve hala öyle tanıyorsun... Sadece hakkımdaki düşünceleri değiştirsen diyorum?"

"Jungkook... Sen çok değiştin. Bunh demesen bile gözümde başka biri oldun."

"Yani... Arkadaş olabilir değil mi?"

Ar-ka-daş?!!! Arkadaş mı?! Ne arkadaşı.... Tae Jungkook umutsuz vaka... Sen neden bu çocuğu aşık oldun?

"Imm.. Tabiki olabiliriz. Sonuçta sen de değiştin ben de... Değil mi arkadaşım?"

Arkadaşım.... Sen benim arkadaşımsın...

Bişeyler yedikten sonra ikimiz de evlerimize gittik. Salondaki kahverengi koltuğa uzandım ve gözümden akan bişey hissetim. Ağlıyordum... Başka biri kalbimi daha çok kıracak bişey söyleseydi bile kalbim şimdiki gibi kırılmazdı.

Sabah bana gelen ve okumadığım 12 bildirimi açtım. Hepsini okuduktan sonra profiline girdim ve 'şerefsiz' yerine 'arkadaşım' yazdım.

Tan'ı alıp yatağıma gittim. Uzandım ve bugünü düşündüm. Ne kadar güzel bir gündü. Yeni bir arkadaşım olmuştu.

Bu çocukları çok seviyorum ❤❤❤