He saved me. (A.F.I.)

~Oja, dat ding had ik wel mee.

Dear Diary, I forgot to let this thing at home.

Na ongeveer een halfuur verder heb ik nog niks bereikt. Behalve een paar boswachters. Ik open mijn tas en kijk wat erin zit. Niet veel waar ik iets mee kan.
Dan in eens hoor ik iets. Helemaal onderin mijn tas, onder al mijn spul.

1 voor 1 haal ik mijn spullen eruit en zie licht. Oh fuck. Ik pak het op en zie dat het mijn mobiel is. Natuurlijk die zat er nog van de dag ervoor toen ik naar school ging.

Ruben, 3 gemiste oproepen.
Mams, 1 gemiste oproep.
Aline 17 gemiste berichten en 4 gemiste oproepen.

Oh. Dat van me familie maakt me niet uit maar Aline is me bestfriend. Maar als ik nu reageer werkt mijn plan niet meer. Zonder dat ik online kom op whatsapp lees ik de berichten door. Het meeste is ik mis je of waarom reageer je niet?

Nou, Aline. Niet iedereen is zo verslaafd aan een mobiel. Sorry.
Ik leg mijn telefoon in het gras en doe mijn spullen weer in mijn tas.

Op dit moment word ik weer gebeld door Ruben. Ik negeer het terwijl hij alleen maar door belt.

Langzamerhand begint het donker te worden. En ik zit nog steeds bij dezelfde boom. Ik pak mijn mobiel en check nog even mijn snapchat. Niet dat ik er veel belangerijke heb het is meestal alleen maar een goodmorning of goodnight snap.

Voordat ik snapchat kan afsluiten krijg ik alweer een telefoon van Ruben. Dit keer neem ik op.

(R= Ruben, A = Anna).

R: Hey waar ben je?
A: ergens wat jij niet hoeft te weten.
R: nou doe niet zo raar.
A: oh sorry hoor 'perfecte' Ruben. Sorry dat ik geen normaal iemand ben.
R: Anna? Wat is er toch mis?!
A: veelste veel. ik hang weer vanaf nu onbereikbaar doeiii!

Voordat hij iets kon zeggen hing ik op. Ik gooi me telefoon tegen een boom aan en zo komen er langzamer hand barsten in. Ik gooi en trap erop tot het helemaal stuk is.

Eindelijk rust.