Ο Κολλητός του αδελφού μου[1]

Αγάπη σημαίνει

Η ώρα είναι 2:47 το βράδυ και με την Μελίνα δεν έχουμε πάψει να γελάμε. Νομίζω μας πείραξε το κρασί. Πολύ μάλιστα.

Όλο γελάμε κράζουμε την Αζια και την Μια και ξαναγελαμε

"Κορίτσια έλεος αύριο έχουμε σχολείο και εσείς γελάτε σαν να μην υπάρχει αύριο" γκρινιάζει ο Γιάννης

Αχχχ. Έχει βγάλει την μπλούζα του και κοιμάται χωρίς αυτήν. Αχ και να τον βλέπατε. Έχει κάτι κοιλιακους κάτι ώμους κάτι μπράτσα. Απαπα φουντονω

"Δεν ενοχλούμε κανέναν εντάξει?" Λέω και ξεσπάω σε γέλια

"Καλά αυτό ήταν"λέει ο Κώστας και πάει να πιάσει το κρασί αλλά η Μελίνα το αρπάζει πρώτη

"Εσύ κοντά τα κουλά σου από το ποτά μου. Κατάλαβες γιατί μεθυσμένη μεθυσμένη αλλά την ηλίθια συμπεριφορά σου της θυμάμαι. Βλάκα"

Του φωνάζει. Μεθυσμένη? Είναι η Μελίνα μεθυσμένη? Βασικά είμαι και εγώ μεθυσμένη? Δεν ξέρω. Και δεν θέλω να μάθω

Αχ. Εγώ κοιτάω τον Γιάννη που με κοιτάζει... Γιατί κοιτάω τον Γιάννη? Γιατί ο Γιάννης με κοιτάζει? Γιατί είναι τόσο όμορφος?

Γιατί κάνω τόσες ερωτήσεις όταν πίνω??

"Σιγά μην μου αρέσεις εσύ. Όχι όχι... Πάω για ύπνο τώρα άντε καληνύχτα έχουμε σχολείο αύριο"

Και κάπως έτσι πέφτω για ύπνο με την σκέψη του Γιάννη

[...]

7:30 η χειρότερη ώρα της μέρας. Αφού πιάσω το κινητό μου και το κλείσω αρχίζω να σηκώνομαι

Πόνος. Πόνος. Πόνος

Οχ οχ οχ. Έχω χανγκοβερ... Πάντα ήθελα να το πάθω. Αλλά δεν ηξερα ότι θα πονάει τόσο

"Παιδιά... Παιδιά..." Φωνάζω

"Ρε ξυπνήστε θα αργησουμε"

Αφού έχουν ξυπνήσει όλοι η ώρα είναι 8 και σε 20 λεπτά χτυπάει κουδούνι. Δεν έχω ιδέα τι να βάλω...

Τα παιδιά κάτω τρώνε πρωινό. Ο Κώστας μου είπε να ετοιμαστώ με την ησυχία μου γιατί θα μας πάνε αυτοί. Χα θα σκάσω μύτη με μηχανή. Καιρό έχω να ανέβω. 

Αφού περνάω κάνα 5 λεπτό αποφασίζω να βάλω αυτά ⬇️