Ο Κολλητός του αδελφού μου[1]

Εξηγήσεις

Αριάδνης POV

Με τα κορίτσια είμαστε στο mall

Χωρίς καθόλου όρεξη

Και ξέρετε γιατί?

Πήραμε τα αγόρια τηλέφωνο και από όλους το σήκωσε μόνο ο Νίκ ο οποίος είναι έξω με την Αζια

Και το καλύτερο?

Όταν τον ρωτήσαμε γιατί δεν πήγε στο πάρτυ μας είπε ότι δεν κάνει κανένας πάρτυ αλλιώς θα μας καλούσαν και εμάς

Δηλαδή τα αγόρια μας μας είπαν ψέματα

Και δεν θέλω να υποψιάζομαι αυτό που υποψιάζομαι

"Δεν πάει άλλο" φώναζει η Μελίνα

"Εμείς καθόμαστε εδώ σας ηλίθιες και τους αγοράζουμε δώρα και αυτοί μας κάνουν δύο μέτρα ψηλές δεν το δέχομαι γαμωτο" λέει ξανά

"Και τι να κάνουμε ρε Μελίνα μπορεί να μην γίνεται κάτι και να μην ακούνε τα τηλέφωνα ξέρω γω" λέει η Άννα με σκημενω το κεφάλι

"Ας μην βγάζουμε βιάστηκα συμπεράσματα... Θα προσπαθήσουμε αν τους ψαρέψουμε σήμερα που θα μαζευτούμε όλοι σπίτι μου" λέω και σηκώνομαι από την καρέκλα που κάτσαμε να πιούμε καφέ

"Άντε καλά να έρθουμε κατευθείαν σπίτι σου έτσι και αλλιώς σε μια ώρα έχουμε μαζοξει και θέλουν τουλάχιστον 1 ώρα να πάμε" λέει η Βάνα χωρίς ίχνος όρεξης

Η Βάνα δεν έχει όρεξη

Είναι σοβαρά τα πράγματα

[...]

"Χαλαρές θα είμαστε σαν να μην τρέχει τίποτα μέχρι να βγάλουμε άκρη και αν ρωτήσουν για τα τηλεφωνήματα ξέρετε" τους λέω όταν βάζω το κλειδί στην πόρτα

Μόλις μπαίνουμε μέσα είναι όλοι τους στον καναπέ

Αλλά δεν είναι έτσι όπως ήταν χαρούμενη έφυγαν

Θλιμμένη είναι τώρα

"Κοριτσαρες γυρίσατε?" Ρωτάει χαρούμενος ο Νίκ

Η Αζια κάνει θαύματα

"Γιατί είσαι μόνο εσύ χαρούμενος οι άλλοι τι έχουν?" Ρωτάει η Ναταλί

"Τίποτα ρε συ Ναταλί όλα θες να τα μαθενεις πια έλεος" της λέει ο Πάνος και μένω έκπληκτη

Ο Πάνος ποτέ δεν μιλούσε έτσι στην Ναταλί

"Τι?" Ρωτάει η Ναταλί με δάκρυα στα μάτια

"Κορίτσια πάμε πάνω" τους λέω ενώ παρατηρώ τον Γιάννη να με κοιτάει με ένα λυπημένο βλέμμα