youandme!

13

"Taehyung nerde ki şu an?" Lisa'nın sorusuyla omzumu silktim. "Evindedir nerde olacak?"

"Gitmiş mi, haberin var mı yani?" Küpelerimi takarken söylendim. "Konuşmadık."

"NASIL KONUŞMADINIZ!"

"Çok sık konuşan biri değil." Lisa gülümsedi. Şalımı boynuma doladım. "Şunun tipe bak." Dedi alayla. "Biri için süsleneceğin kimin aklına gelirdi ki?"

"Taehyung biri değil. Taehyung ultra yakışık-" Yüzünü buruşturup sözümü kesti. "Başlama yine."

"Ya inanabiliyor musun? Yani şu an birlikte tiyatroya gittiğimizi."

"İnanamıyorum. O kadar inanamıyorum ki inanmak dahi istemiyorum." Tabi ya, Taehyung'u pek sevdikleri söylenemez.

"Ne zaman sevgilimi salıp evden defolup gitmeyi planlıyorsun?"

Jungkook'un sesiyle gözlerini devirdim. "Hala kardeşimle nasıl çıktığını anlamıyorum."

"Ben de." Dedi arkasına yaslanırken. 

"Jen!" İçeri Jisoo girdi gülümseyerek. "Woah! Çok güzelsin!"

"Bakayım?" Diyerek kafasını uzattı Seokjin. "Gerçekten muhteşemsin."

"Hepsi yalan söylüyor!" Diye bağırdı götoş kardeşim.
Tabikide, tabiki de onu takmadım.

"GEL LAN BURAYA!"

"Onunla nasıl anlaşıyorsun? Konuşuyor değil mi?" Chaeyoung'un mırıldanmasıyla kafasına vurdum. "Çok gıcıksınız."

"Jennie, seni gerçekten seveceğini düşünüyor musun?" Gülümsedi.

"TABİ DÜŞÜNÜYORUM LAN! NİYE ÇABALIYORUM SANIYORSUN!"

"Daha bağırtmayın şunu. Gitsin artık." Jimin'in sesini duydum. Herkes odamdan çıkarken, bende çocuğun kafasına vurdun. "Siktir git."

"Neyse, ben gidiyorum!" Diye ekledim spor ayakkabılarımı giyerken. "Ağlayarak gelirsen, bu sefer gerçekten kötü şeyler olur." Dedi Jungkook. "Haberin olsun."

"Abilik yapma bana, benden küçüksün." Saçlarını karıştırdım. Gözlerini devirdi. "Sırf mutlu ol diye gönderiyorum seni."

"Gönderiyorsun? Sen dünkü boksun, neyin kafası bu?" Güldüler.

"Seni seviyoruz! Çocuğu bekletme!" Kapı kolunu çevirdim. "Görüşürüz!"

Adımlarımı hızlandırarak yürümeye başladım. Ailem şu an evde yoktu, bizimkiler evde takılacaktı. Normalde benim işim olduğunu bile bile buluşma düzenleseler katliam çıkartırdım ama, şu an asıl konu Taehyung'du.

Okulu gözüme kestirdiğim de gülümsedim. Heyecanım yüze katlanmıştı.

Okulun bahçesine girdiğim de, birden şans eseri okulun arkasında kalan hiç kullanılmayan o parkta, birinin artık fosilleşmiş salıncağa oturduğunu gördüm.

Kaşlarımı çattım.

Buralarda mavi saçlı çok tanıdık yoktu.