youandme!

20

"Şu çocuk için mi asık yine suratın?" Babama baktım yemeğimle oynarken. "Beni rahat bırakın."

"Jen." Annem gülümsemeye çalıştı. "Ona biraz izin ver, tamam mı?"

"Seviyor mu bu çocuk seni?" Sinirlenen babama baktım. "Hayır."

"Daha ne uğraşıyorsun kızım o zaman? Gerizekalı mısın sen?" Yemeğimle oynamaya devam ettim. "Jennie, güzel kızım."

Hiç birini duymadan gözlerimi yemeğine diktim. Tek düşündüğüm; Taehyung, Taehyung ve Taehyung'du.

"Aşık mısın?" Duyduğum sesle kafamı kaldırdım. Annemdi bu.

Yutkundum.

"Aşk mı?"

"Öyle bir şey varsa bilelim, tamam mı? Bu duygunun derin sonuçları olabiliyor. Psikolojik destek alabiliriz."

"Ne?" Dedim sinirle gülerken. "Siz karşılık bulamayacağımı mı düşünüyorsunuz." Jungkook sinirle kafasını kalırdı. "Evet." Dedi sinirle. Ona baktım.

"Çocuk kimseye dokunamıyor. İçine kapanık." Yutkundu. "Bak Jen, bazı insanlar gerçekten o duyguları hissetmiyorlar. Taehyung'un da öyle biri olduğu çok belli."

"Hayır! Onu tanıyorsun!" Dedim titrerken. Nasıl olurda böyle konuşabiliyordu.

Ailemin bana olan bakışlarına baktım.

Aşık mı olmuştum?

"Seni sevse bile mutlu olmayacaksın." Kafamda yankılanan sözlerle aileme baktım. Gözlerim dolarken, düşündüğüm tek şey yine Taehyung'du.

"Mutlu olmamız için dört dörtlük birine ihtiyacımız yok." Sesim titriyordu, ve bu çok utanç vericiydi.

"Taehyung'u tekrar kendine getiren benim. O beni önemsiyor. Sadece," yutkundum. "İnsanlarla acısını paylaşmayı sevmiyor. Ve şu an acı çekiyor."

"Nerden biliyorsun?" Dedi Babam. "Ya seninle oynuyorsa?"

"Ben gidiyorum." Dedim ayağa kalkarken. "Jen!"

Odama çıktım sinirle. Yatağıma yatıp kafamı yastığıma gömdüm. Taehyung'u bulduğum yerde sikecektim.

Taehyung bana bakıyordu.

Tamam, 5 gündür ona ulaşamıyordum. Ama bu beni sevmediğini anlamının yanından bile geçmiyordu.

Bir kere Yeontan beni çok seviyordu.

Sinirle yatağa vurdum.

Bunları ona nasıl kanıtlayacağımı bilmiyordum.

Taehyung'u nasıl affedeceğimi de bilmiyordum, beş gündür bana asla cevap vermiyordu.

Bir sorunu varsa söyleyebilirdi.

Sinirle uzandığım yerde sırt üstüne geçip tavanla bakıştım.

Sakın ağlama Jennie, sakın ağlama. "Jen! Eğer niyeti ciddi değilse o çocukla bir daha görüşmeyeceksin! Duydun mu beni!"

Sinirle yastığımı fırlattım.

OROSPU ÇOCUĞU!

Beş gündür hangi fare deliğindeydi!