doɢ αɴd нυмαɴ » ѕтoɴy

Yeni Arkadaş

Kucağımda bilgisayarla pencerenin önünde yatıyordum. Netflix'ten güzel bir film açmıştım fakat bir süre sonra bu da sıkmaya başladı. Bu sıralar yapacak pek aktivite bulamıyorum. Tüm şirket işlerini kuzenim olan Pepper'a bıraktım çünkü gerçekten bunalmıştım.

Artık hayatımda bir renk, bir farklılık olsun istiyorum. Sıradan bir şekilde devam eden hayatım en sonunda kafayı yemekle bitecek gibi hissediyorum.

Bakışlarımı karşıdaki duvardan çekip dışarıya yönelttim. Havada yağmur vardı ve ben yağmurlu havaları pek sevmem. Şimşekten ve gök gürültüsünden, ne kadar belli etmesem de korkarım.

Dışarıdaki yağmur damlalarını incelerken dikkatimi bir şey çekti. Benim bahçemde bir köpek vardı ve bir patisini boynunun altına almış üzgünce yatıyordu.

Normalde evimde asla bir hayvan beslemem. Onları çok sevsemde dokunup, okşayamam ama bu dışarıdaki köpek gözüme bir farklı gözüktüğü için hızla yattığım yerden kalkıp dışarıya çıktım.

Bir dakika önce çimlerde yatan köpek şimdi kendini dışarıdaki masanın altında bırakmış. Herhalde o da yağmurdan pek hoşlanmıyor.

Gülümseyerek yanına gittim ve tek dizimin üzerine çöktüm. Gözleri koyu mavi, tüyleri ise güzel bir sarıydı. Elimle başını okşayıp ona doğru biraz eğildim.

"Selam dostum. Burada ne yapıyorsun?"

Ağzından birkaç inleme çıkınca kaşlarımı çattım. Acı dolu inlemelerdi bu. Bir yarası mı var? Diye bakmak istediğimde başını iyice yere bastırıp tekrardan o sesleri çıkartmaya başladı.

"Hadi güzellik patini bana uzat ve sorunun ne olduğuna bakalım."

Gökyüzü mavisi gözlerini birkaç saniye bana dikti ve sonunda sağ patisini bana doğru uzattı. Kan vardı ve pek düz tuttuğunu söyleyemezdim.

"Buna pansuman lazım dostum. Hadi içeriye girelim."

Onu kucağıma alıp odama çıkarttım ve yatağımın üstüne koydum. Oradan da sağlık dolabıma gidip birkaç malzeme alıp geri döndüm.

"Şimdi, bak ufaklık. Seninle bir antlaşma yapalım. Ben bu kremi süreceğim ve büyük ihtimalle canın yanacak. Yinede fazla bağırmazsan memnun olurum."

Kremi yarasına sürdüğümde ağzından çok hafif sesler çıkarttı. Ama o güçlü durul bağırmamıştı. Tek kaşımı kaldırarak ona gülümsedim.

"Aferim kızıma. Söz de dinlermiş"

Ağzından garip sesler çıkarttı. Eğer bir insan olsaydı kesin bana küfretti derdim. Neden bir anda kızdı ki şimdi?

"Hey dostum! Sorunlarımızı bu şekilde halledemeyiz. Şimdi seni yıkayacağım ve daha sonrasında bir veteriner çağıracağım. Uygun mu?"

Gözlerinin içinden geçen parıltıyı görmüştüm. Gülümseyerek başını okşadım. Yeni bir dost hiç fena olmazdı.

~~~

Bu çocuğu Golden yaptığım için kendimi asla affetmeyeceğim...

Ama sevimli işte. 💛