Kabanata 2
Believe
Siguro dahil sa pighati, sinadya kong kalimutan si Sean at maging si Leo. Hindi ko na rin naman nakita si Leo. Hindi ko alam kung saan na siya pumasok. Hindi na rin ako nakibalita.
I didn't even tell anyone about it. It's not that I was embarrassed. I was extremely angry that I would rather forget about it than ask for anyone's sympathy.
"Ayos ka lang?" I asked when I noticed that Orianne wasn't feeling well.
Kagagaling lang namin sa Polo club. Naroon sina Daddy at nalilibang sa isang weekend kasama ang iilang family friends. Kami naman, na bore sa panonood kaya nagpasya na pumunta sa isang malapit na coffee shop.
My friends were busy talking about a movie when I noticed that Orianne was busy with her phone. Nakapag bathroom break pa siya at nang bumalik, namumugto ang mga mata.
Mas close ako sa ibang kaibigan ko. Si Orianne, naging close ko lang dahil sa dalas nila sa Polo club. My brothers go there frequently. Right now, I was just curious why she looked sad.
Tumango siya at suminghap. May dilim na nakatago sa mga mata.
Nilingon ko ang mga kaibigan naming nag-uusap pa rin. They were all enthusiastic about the movie and no one noticed Orianne's mood. Susubukan ko sanang sabihin sa lahat kaso hinawakan ni Orianne ang kamay ko.
"Don't."
Napatingin ako sa kamay niyang nakapatong sa akin.
"Ayaw kong malaman nila ang problema ko."
"Bakit?" sa marahang boses. "Ano bang problema mo?"
Nilingon niya ang grupo lalo na dahil nagkayayaan nang tumingin ng mga produkto tungkol sa movie na tinutukoy nila.
"Tara! Punta tayo saglit. Malapit lang 'yon dito!" anyaya nila.
Inayos ko ang bag ko pero umiling naman si Orianne.
"Kayo na lang. Dito na lang ako maghihintay. Hindi rin naman ako nanood no'n."
Hindi rin naman ako ganoon ka interesado. Yumuko si Orianne, mukhang may dinadamdam pa rin. She's some years older than me. The friends I gained from the club were years older. It doesn't bother me because they are fun to be with and mature. Halos lahat sa kanila may kani-kanilang boyfriend na at maging si Orianne, may fiancee na.
"Kayo na lang. Sasamahan ko si Orianne."
I volunteered because I wasn't that interested with the movie. Nagpaalam na sila at nangako na babalik din kaya naiwan kami ni Orianne sa coffee shop. Medyo guilty rin ako na iwan siya gayong alam kong may pinoproblema.
Tahimik kami ng ilang sandali pero kalaunan, nagkuwento siya, nakatingin pa rin sa kape.
"My engagement got called off."
I remember now. She's engaged to Anton Mercadejas Jr. Wala pa namang party na naganap, na madalas ginagawa sa mga tulad nitong marriage for convenience pero kalat na sa mga pamilya iyon. I was shocked.
"Huh? Bakit daw?"
Nangilid ang mga luha sa mata ni Orianne.
Sa totoo lang, hindi ko maintindihan. Wala sa pamilya namin ang ganoon. They said it is only for the richest of the rich. The upper crust of the upper crust that does it. But the truth is... those things are only done by the greedy.
Kasi sino ba ang nasa tamang pag-iisip na itulak ang anak sa hindi naman niya talaga mahal? Pero bigla ko ring natanto na maaaring mali ako. If Orianne didn't love her fiance, she wouldn't cry this way.
