HER LIES

15

Kabanata 15

All out of love

Umiiyak nalang ako sa gilid, habang pinapatugtog ng nurse ang kantang yan. Naiinis ako dito sa babaeng ito pagmamay ari niya ata ang Hospital na ito. Hindi man lang hingi ang aking permiso bago nag patugtog. Bitch!!

"Maam why are you crying?" she said

"Do you want to lost your job?"

Sa pagkakasabi ko ay bigla siyang namutla at pinatay na ang tugtog, she smiled at me after that she left.

Hindi pa ako nakakalakad ng maayos pero sinubukan kong tumayo. Na comatose lang ako pero hindi ko gugustuhing maging baldado. Nakaupo na ako sa kama at huminga ng malalim.

Sinubukan kong pagalawin ang kanang paa ko habang naka suporta pa rin ang mga braso ko sa kama. Nakaramdam ako ng konting sakit at pagkangalay pero isinawalang bahala ko iyon. Sinunod kong igalaw ang aking kaliwang paa at tumayo na ako sa kama.

I'm staring at the window, my goal is to reach it. I was about to move my left foot again but then I heard the Door cracked which I got distracted. Ending I fell on the floor.

Bwisit..

"oh my god, maam are you okay? I'm sorry I went to the kitchen just to get you a food"

"Do i look okay?!"

She did not speak after that, She help me to stand up and put me on the bed.

"I don't want to eat"

She smiled "Okay"

Why is she always smiling? Do I look like a clown?!

She sat on the chair, "Maam why are you always annoyed?"

I remained quiet, then she starts to talk again "My boyfriend fell out on love, I just woke up and find out that he doesn't want me anymore"

Hanggang sa lumipas ang oras patuloy pa rin siyang nagkukwento saakin tungkol sa boyfriend niyang ghinost siya. Naalala niya ang mga panahong masasaya pa sila, nagkukwentuhan about sa future nila. Naalala niya yung pag pupuyatan nilang dalawa. Sapat na oras para makatawag. Kuntento na siya. Hindi siya nag reklamo kung hindi nakakasagot ang lalaki dahil malaki ang tiwala niya rito. Sa huli nagkalinawaan sila ng lalaki.

"I always asking myself what went wrong? Sleepless nights that I have just to overthink why?"

That moment, I looked into her eyes, remembering myself. Those hopeless memories.

She is not smiling anymore, I said "You are lucky, He did love you"

I look at my hands, she remained staring at me " Hopeless, I am Hopeless. Desperate for his attention. He couldn't see me romantically. Im begging for his time and existence"

Simula nuon pagka gising ko sa umaga yuong kantang yuong ang bubungad saakin, napapangiti nalang ako at nag simula ng mahalin ang kanta.

Lagi narin kami ni Esmeralda nag uusap about sa buhay buhay, napapangiti na rin ako tuwing kausap siya. Gumaan ang loob ko dahil duon. Sinabi niya saakin na sa Italy siya pinanganak. Duon na rin niya balak magpkasal kung sakali mang makahanap na siya. Gusto niya pa ako imbitahan.

Kamusta na kaya si Esmeralda? Nakahanap na ba siya?

Biglang huminto na ang kotse tsaka ko lang napansin na nakauwi na kami, five thirty na pala ng hapon. Andami na agad nangyari.

Pinagbuksan na ako ng pinto ni Brent at kinuha ang mga binili ko. Pumasok na ako sa loob ng masalubong ko si papa.

"Oh saan ka na pumunta?"

"Sa mall lang po" sabay mano at pumunta na sa taas.

Ramdam ko ang pagsunod saakin ni Brent at bago pa ako makapasok sa loob ng kwarto ko ay tiningnan ko na siya.

"Saan ka pumunta at bakit hindi mo ako sinundan kanina?"

"May kinausap lang" sabi niya sabay baba ng mga gamit ko sa gilid ng cabinet

"sino?"

He just stared at me then he smirked

"sabi mo hindi mo na ako kailangan"

Hindi agad ako nakasagot at napa iwas ng tingin.

"miss mo na agad ako" sambit pa niya

Hindi ko na siya pinansin at kinuha na ang aking binili. Sinarado ko na agad ang pinto ng biglang umaray si Brent.

"Susumbong kita.." sabi niya na akala mo batang kinutusan ng nakatatandang kapatid.

Naglinis na muna ako ng katawan bago ko kinalkal ang mga binili ko, Nang maalala ko ang nangyari kanina. Kaya naisipan kong buksan ang aking laptop at Hanapin si Heather sa social media.

Nakita ko ang profile niya at mukhang sikat pa ito. Nagsimula na akong maghanap kung sino sino ang mga tina tagged niya. Habang nag s-scroll ako sa feed niya ay hindi ko maiwasang makita ang mga comment. Sa isang litrato na kaniyang pinost

Isang lalaking nakatalikod at makikita mong ang lalim ng iniisip. Pupunahin mong napaka gwapo nito kahit likod palang ang nakikita mo. Kaya alam ko na kung sino ito.

"Wondering who is he thinking.." basa ko sa caption niya

Ang daming nag comment, "Sino ba yung lalaki? Is he your boyfriend?"

Puro ganyan ang mga tanong, meron pang isa na kinainis ko.

"Yummy yung likod, Paano pa kaya sa harap"comment ng isa, hindi nireplyan ni Heather ang mga nag comment tanging react lang.

"ohh my thinking you should two get married" sabi pa ng isang nag comment, andaming nag react sakanya aabot ng thousands

Sa sobrang inis ko bigla ko naclick ang react, Nabuhusan ako ng malamig na tubig at agad na tinanggal yun. Sa sobrang kaba ko pa ay ni log out ko na ang account ko.

Dali dali kong sinabunutan ang sarili ko at pumunta na sa mga paperbags at nilabas na napili kong damit para susuotin bukas.

Hindi pa rin mawala sa isip ko kung anong katangahan ko na nagawa kanina. Pagkatapos kong ligpitin ang mga paper bag ay pinuntahan ko na ulit ang kama. Nagdalawang isip ako kung bubuksan ko ba ulit ang laptop.

Sa huli ay binuksan ko na at ni log in ulit ang aking account, sa pagkakataon nay un ay mas lalo akong namutla dahil nakita kong nag friend request saakin si Heather.

Nakita niya siguro ang nagawa ko kanina. Dali dali kong dinecline ang kaniyang kaniyang request.

Inistalk ko ulit siya at hinahanap ko ulit ang ang mga pinag popost niya, Hanggang sa makita ko na kung ano yung gusto kong hanapin.

Pinindot ko ang kaniyang account at gulat ko andami niyang followers. Pero konti lang ang kaibigan niya. Napatingin ako sa ibabang bahagi ng kaniyang profile at laking gulat ko.

Gino sent you a friend request 4 years ago...