ဒီနေ့တော့ဂျီမင်း အရင်ကထက်စောစောထပြီး ဂျောင်ကုရဲ့ကားနဲ့သူ့အိမ်ကိုထွက်လာခဲ့သည်။ နောက်ကျမှာစိုး၍ မနက်စာတောင်မစားခဲ့ရ။
ဂျောင်ကုအိမ်ရှေ့ကိုရောက်တော့ ဘလ်နှိပ်လိုက်သည်။
"Hyung..!စောလိုက်တာ..အိမ်ထဲဝင်ခဲ့လေ.."
"အင်း.."
ဂျောင်ကုက အပြာရောင်ဆွယ်တလက်ရှည်နဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီတို့ကိုတွဲဝတ်ထားပြီး ကြည့်ကောင်းနေသည်။ သူကဂျောင်ကုကို အနောက်တိုင်းဝတ်စုံနဲ့ပဲမြင်ဖူးခဲ့တာကြောင့် အမြင်ဆန်းနေသည်။ ထိုဝတ်စုံကြောင့် ဂျောင်ကုကိုချောမောပြီး ပေါ့ပါးတဲ့လူငယ်ပုံစံပေါက်စေသည်။
ဂျောင်ကုက မိဘတွေနဲ့ခွဲနေတာဖြစ်မည်။ ဒီတိုက်အကျယ်ကြီးထဲမှာသူတစ်ယောက်တည်း တကယ်ပျင်းစရာကြီး။
ဂျီမင်းကတော့ မိသားစုများများနဲ့နေခဲ့လို့လားတော့မသိ။ တစ်ယောက်တည်းခွဲနေဖို့ကိုဘယ်တုန်းကမှမစဥ်းစားဖူးခဲ့။ အထီးကျန်လွန်းသည်ဟု ခံစားမိသည်။
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ထမင်းစားပွဲခုံမှာ စားလက်စပေါင်မုန့်တစ်ချပ်နဲ့ သောက်လက်စကော်တစ်ခွက်။ ဂျောင်ကုကမနက်စာစားနေတုန်းဖြစ်မည်။ ဂျီမင်းကသာ ဝီရိယကောင်းပြီး မနက်စာတောင်မစားဘဲထွက်လာခဲ့တာ။ အခုမှသူဂျောင်ကုကိုအားနာသွားသည်။
"ခဏနော်..hyung! ကျွန်တော်က..ခုနကမှနိုးပြီး..မနက်စာစားနေတာ..."
ဂျောင်ကုကအားနာသလို၊ရှက်သလို လည်ပင်းကိုပွတ်ပြီးပြောသည်။ သူကမှတကယ်အားနာရမှာကို။
"မဟုတ်တာ..ငါကမှနည်းနည်းစောပြီးထွက်လာခဲ့မိတာ..."
"Hyung!မနက်စာ မစားရသေးဘူးလား..?"
