COUNTER PLAY
Chapter 14
Imbes na magtrabaho siya sa opisina ay nag online shopping siya. Bumili siya ng mga libro na ibibigaay kay Hannah. Hinanap niya ang mga writers na alam niyang gusto nito. Nag dagdag na rin siya ng ibang writers basta hiistorical romance rin.
“Tom.” Si Karen iyon na nasa may pinto.
“Yes?”
“Your mother is on the line.” Saad ni Karen. Hindi siya nag angat man lang ng tingin mula sa laptop sa harap niya.
“You know what to say.” Sagot lang niya.
“She said it’s important.”
“I’m doing something more important than that. Just tell her I’m indispose.” Sabi niya rito.
“Okay, boss.”
He haven’t seen his mother since he found out about what she did. Alam niyang alam na rin ng kanyang ina na natuklasan na niya ang ginawa nito at marahil ay gagawa lamang ito ng excuse. Alam na niya ang linyahan nito. Sasabihin sa kanyang mahal siya at gusto lamang ang best para sa kanya kaya nito nagawa iyon. He had been believing that bullshit for too long at hindi na siya magpapadala pa rito.
Kung meron mang tao na naghahabol sa napakalaking inheritance niya ay ang kanyang ina iyon. His grandfather left him a huge amount of money when he died. As for his father, he owns an empire, and he doesn’t want to do anything about. Isa pa iyon sa gusting mangyari ng kanyang ina, ang pasukin niya ang imperyong iyon at gagamitin siya nito sa oras na mangyari iyon.
Of course, she’ll use him to her own benefit, and he had been stupid long enough, letting himself existing as her puppet so she could get her hands to his inheritance, and to get his father’s attention. He knows better now, besides wala na roon ang focus niya. May sarili na siyang pamilya ngayon at iyon na pinakamahalaga sa kanya. Jabril and Hannah are now his immediate family. They are his priority now.
At dahil naisip ang kanyang anak ay naglagay na rin siya sa cart ng ilang mga bagay na para sa anak niya. Mamaya ay uuwi na rin siya sa mga ito. Gusto na niyang makita ang anak na tawa nang tawa.
-
Nakita niya kaagad si Hannah at si Jabril sa may backyard nang lumiko siya sa street kung saan naroon ang bahay nito. May palagay siyang kararating lang ni Hannah dahil nakabihis pa ito.
Mas nauna siyang makita ni Jabril kaysa kay Hannah. Ang ganda ng ngiti ng anak niya na mukhang masaya na nakita siya. Ito ang isa sa mga bagay na hindi niya ipagpapalit at hindi niya ipagsasawang ihingi ng pasasalamat kay Hannah. Binigyan siya nito ng pagkakataon na makilala at makasama ang anak niya.
“Hi, Cosmos.” Bati niya rito. “Hello, Hannah.”
“Hello, Tom.” Sabi ni Hannah at iniabot sa kanya si Jabril dahil nakaunat na rin ang dalawang braso nito sa direksyon niya. “Hello, Daddy.” Dagdag pa ni Hannah. Kung hindi siguro sila “magkaibigan” ay nahalikan na niya ito. Masyado siyang pinasasaya ni Hannah.
Ngumiti na lamang siya kay Hannah habang buhat ang anak nila. Bahagya namang kumunot ang noo ni Hannah na waring pinagtatakhan ang pagngiti niya rito.
“What?” Tanong niya.
“You’re smiling.” Tugon nito.
“I’m just happy I’m here.”
Ngumiti naman si Hannah pero kay TJ ito nakatingin.
“Gusto mong kumain? I have doughnuts.”
