1|Does She Know?

Kabanata 1

Does She Know?

Kabanata 1
What do you think?

He slid his hand onto the pocket of his coat at mula duon ay inilabas niya ang susi ng stock room. He opened the door. Surprisingly, mas malinis pa iyon sa boutique shop kong iniwan kong sarado for a couple of weeks.

Tuloy tuloy ang pagpasok niya sa loob, gayun din naman ako pero maingat na ang paglalakad ko. Ayoko ng madapa ulit.

He began scanning the place, may hawak siyang isang maliit na notebook, duon malamang nakasulat ang mga dapat niyang kuhanin mula dito. I tried looking around but no amusing thing caught my attention, pulos kahon lamang at mga barrel ang nanduon.

"Can you find the sanitizers?" Halos mabali ang leeg ko sa paglingon when he finally spoke. Tumaas ang isang kilay ko at pinroseso ang tanong niya. I slowly nodded my head.

Oo naman. Para sanitizer lang, e.

Bumaling na ulit siya sa ginagawa. I shrugged and decided to find a box that has a sanitizer label on it. Medyo nahihirapan pa akong maglakad dahil hindi ko talaga kasundo ang mga flat shoes, ano pa kaya ang maluwag na rubber shoes ni Kuya?

Nakapamewang ako habang iniisa isa ang mga label sa box. Sanitizer. Ayun, finally. Nakita ko na. Medyo mataas ito dahil pangapat na layer ito ng shelf kaya kinuha ko ang step ladder para maabot ko iyon.

Gotta do this carefully or else I'll end up with a broken bones. Napalunok ako ng maramdaman kong umuga ang itinutung-tungan kong step ladder, shit, wala akong balance.

I tried to reach for the box pero medyo kapos parin ang height ko. Okay. Disadvantage for me when I don't have my heels.

Pinahid ko ang tumulong pawis mula sa noo ko. The room wasn't ventilated, may aircon naman pero hindi siya ganuon kalakas hindi kagaya ng nasa hallway at sa opisina ni Kuya. I finally got the box, and I'm unscathed.

"Thank you," He deadpanned matapos niyang makuha lahat ng mga nakalista sa notebook niya. I helped him carry some papunta sa kung saan man niya iyon dadalhin.

I gave him my smile pero wala manlang nagbago sa expression niya. Still stoic and his eyes void. Tumalikod na ako at duon lamang inilabas ang isang irap na kanina ko pang pinipigilan at ang pagngiwi ko.

Was he not mesmerized by me? By me? Seriously?

Naiinis akong bumalik sa opisina ni Kuya, tossing away his useless rubber shoes. Tinapunan lang niya ako sandali ng tingin pero ibinalik din sa ginagawa.

"Kuya, ano bang maitutulong ko dito sa hospital? Manage it? How?" Tanong ko. I leaned on his table kaya huminto siya sa ginagawa.

"Not exactly. Ang gusto ko talagang i-offer sayo ay ang position bilang assistant ni Cryzler. The doctor you helped earlier. Nag-quit na kasi ang assistant niya," Ngumiwi ako.

The thought of me being his assistant is quiet tempting. Ibig sabihin nuon ay palagi ko siyang makikita, but by assistant does he mean? "Magoopera ako?"

"No. Parang serkretarya lang din. He has a just schedule of operating. I have him help me manage the hospital. He badly need an assistant right now," Tumaas ang kilay ko at bumalik sa couch.

"I'll think about it."

📎📎📎

I brushed off a tiny bit of baby hair hanging loosely on my forehead. Muli kong sinipat ang suot ko mula sa salamin, it's a yellow denim shorts na tinernuhan ko ng kulay puting tee shirt. I'm on a plain look dahil sa hospital ang diretso ko. I'm gonna be his assistant.