Prólogo

1.2K 45 11
                                    

Just like how the leaves dance with the wind and the rain that cries with the clouds are the people who continuously fight with the problems in their lives of every day.

What makes a person strong?

'Yon ba ang hindi pagsuko sa laban ng buhay? Ang nagpapatuloy pa rin kahit wala ng kasiguraduhan?

O ang pagpaparaya dahil alam mong kahit anong gawin mo ay hindi ka manalo-nalo? Na kahit gaano ka pa magpursige ay wala namang mangyayari?

Being valiant is a choice; however, even no matter how brave a person is, darating at darating ang puntong matatakot ka sa future, matatakot ka sa pwedeng anong mangyari.

"I think it's time for us to end this."

Nakatingin lamang ako nang diretso sa kanyang itim na mga mata.

Bakit napakadali sa kanyang banggitin ang mga words na 'yon?

Bakit napakadali sa kanyang bitawan ang lahat?

"W-why?" nagsusumamo kong tanong sa kanya but he keeps on averting his gaze on me.

"Hindi mo na ba ako mahal?" I asked because there is no words that is coming from his mouth.

I don't know if I really wanted to hear the truth? But ayoko naman na iwang hindi alam ang dahilan, iwan na hindi alam kung saan ako nagkulang, kung saan nagkamali ang relationship namin.

"Tell me, please. Sabihin mo naman sa akin kung anong mali? Don't leave me in the dark," I said as my tears were like the river that continues to flow.

"You want to know the truth," aniya habang nakatingin sa akin nang diretso.

Bakit wala man lang akong mabasang emotion sa mukha niya? Is he really that good at hiding?

"I don't love you anymore, Victorina," he said without breaking his gaze on me. As if through it ay mapapaniwala niya na lang ako nang basta.

I shook my head in disagreement. "No. You're a lawyer and being a good liar is a part of you."

I don't believe him.

I don't want to believe him.

"Look at me," he said but I continue to shook my head.

"Victorina, I said, look at me," may diin niyang bigkas sa kadang letrang lumalabas sa kanyang bibig dahilan upang mapatingin sa kanya ang lumuluha kong mga mata.

"Do you think I'm lying right now?"

"Raphael, please. Huwag mo naman gawin sa akin 'to," I pleaded while I tried to hold his hands pero inilayo niya lamang ito sa akin.

"Fine. Uulitin ko para sa'yo. Let's break up because I don't love you anymore, Maja Victorina Reyes. If you don't believe me, then it's not my problem anymore," he said then stormed out from this restaurant we just dined in.

How can he be so cruel?

Wala naman akong ibang ginawa kundi mahalin siya yet he still managed to hurt me.

Napasubsob na lamang ako sa aking palad, iniisip kung paano kami nauwi sa ganito.

Let's break up because I don't love you anymore, Maja Victorina Reyes.

Playing repeatedly to my head are the words that broke my heart into pieces and tore my world apart.

Thinking he really means every word he utters, pains me more.

Fearless LoveWhere stories live. Discover now