Capítulo Cuatro

235 21 11
                                    

"Thank you Atty. Santos. You really did well sa hearing kanina," sipi ko nang makalabas na kami sa court. Naglalakad patungo sa kung nasaan ang mga car namin naka-park.

"It's my job, Miss Reyes," he said while still walking.

I halted and look at him. "But seriously. You were so good back there. No doubt kung bakit ka nagtopnotcher."

He stared back at me kaya bigla tuloy akong na-conscious.

"Ah.. Do you like na mag-dinner muna tayo?" I asked in a small voice pero patuloy pa rin niya akong tinititigan. I had decided na itoon na lang ang atensyon sa ibang bagay.

I couldn't look straight into his eyes.

"Are you asking me on a date, Miss Reyes?"

Napatingin ako sa kanya dahil sa narinig ko galing sa kanya and I saw him having this lopsided grin.

What the hell, Mavic?! I thought move on na tayo.

Why are you blushing like an idiot?

He chuckled. "I'm just kidding. Don't worry, Victorina. Kapag magde-date tayo, ako ang mag-aalok," he said before he continued on walking.

What just happened?

Did he just grin and chuckle with me?

Did he say date? And what about doon sa siya raw ang mag-aalok?

And most of all, did he call me Victorina? Again!

"Miss Reyes, I thought ay kakain tayo ng dinner?" he asked nang lingunin niya ako.

"Right," I absent-mindedly said at nagsimula nang maglakad para masabayan siya.

So much for moving on, Mavic. Mukhang hindi ata matatanggal basta-basta ang crush ko sa lawyer na 'to.

He really knows how to make a lady fall in his charms without even trying. And those chuckles I heard earlier were like music to my ears. Those were the few moments that I want to record.

When we arrived where our car was parked ay pumasok na kami sa kanya-kanyang kotse at walang nagsisimulang magpaandar nito.

I heard my phone rung kaya agad ko itong sinagot.

"You choose kung saan tayo kakain then lead the way, Miss Reyes."

"Ok then," I said pagkatapos ay ibinaba na niya ang tawag at nagsimula na kaming nagmaneho.

I chose an Italian restaurant na hindi naman ganoon kalayo.

Pagkapasok naming dalawa ay wala naman masyadong tao roon. Maybe because 6 o'clock was a late time for snack and still an early time for dinner.

Nang makaupo na kami ay agad naman kaming umorder.

Walang nagsasalita sa amin. He was really not the type na nag-uumpisa ng conversation habang ako naman ay takot na makapagumpisa na naman ng topic na hindi niya naman sasakyan.

"So, you like Italian food?"

I blinked twice bago ako napatingin sa kanya na nakatingin din pala sa akin.

I didn't expect na siya ang mag-uumpisa ng topic.

"Medyo. Gusto ko kasi ang pasta ng mga Italian cuisine. It taste exquisite and different," sagot ko dahilan upang tumango siya.

"Ikaw? What kind of food do you like?"

"Hindi naman ako maarte sa pagkain. I eat kung anuman ang niluto ng kapatid ko."

"Woah! Mahilig ba siyang magluto?" I asked with full of zeal.

"She's a chef actually."

"Talaga? May restaurant ba siya nang ma-try kong kumain kung mayroon man?" I asked in a voice full of eagerness.

Fearless LoveWhere stories live. Discover now