"ဆေးခန်းသွားမလား မိုင်မိုင်း"
မိုင်မိုင်း ကားနောက်ခန်းတွင် ကွေးကွေးလေးထိုင်နေရာမှ ခွန်းဒီ ပြောတာကို ခေါင်းရမ်းမိသည်။
"အိမ်ပဲပြန်တော့မယ် ခွန်းဒီ"
Tutorial နှစ်ချိန်ဖြေပြီးနောက် မိုင်မိုင်းရဲ့ကိုယ်ပူချိန်တက်လာတာ တရိပ်ရိပ်။ ဒီနေ့ ရာသီဥတုက အုံ့မှိုင်းနေတာမို့ စာသင်ခန်းထဲမှာလည်း တစ်ချိန်လုံး အေးစက်နေခဲ့တာဖြစ်သည်။
သူ အဖျားနည်းနည်းရှိနေပေမယ့် Major Tutorial မို့ အတန်းမပျက်ချင်ခဲ့။ မနက်စာ စားပြီး ဆေးသောက်ခဲ့တာတောင် သူက အင်္ဂလိပ်ဆေးဆို သောက်နေကျမဟုတ်သဖြင့် ဆေး မတိုးသလားမသိ။ တော်ရုံတန်ရုံ အအေးမိတာလောက်နဲ့ ဖျားနာတတ်သူ မဟုတ်တော့ ကိုယ်ပူတာလောက်ကို မမှုမိ။ အခုလို အဖျားတက်လာတာက ကျောင်းမသွားခင်က ရေချိုးမိလိုက်လို့လည်း ပါမည်။
"မင်းတို့ပါ အတန်းပျက်ရပြီ"
"ရပါတယ်ကွာ"
Tutorial ဖြေပြီးတာနဲ့ သူ ပြန်မယ်ဆိုတော့ ခွန်းဒီတို့က အတန်းဖျက်ပြီး သူ့ကို ပြန်လိုက်ပို့ကြ၏။
"တကယ်တော့ ဒီရာသီဥတုနဲ့ အဆောင်မှာ အိပ်နေဖို့ပဲကောင်းပါတယ်"
စိုင်းလောဝ်က မိုင်မိုင်း အားမနာအောင် ပြောတာထက် တကယ် စိတ်ထဲရှိတာကို ပြောနေခြင်းပင်။
"ဆေးသေချာ သောက်ဦးနော"
"နွေးနွေးထွေးထွေးနေ မိုင်မိုင်း"
မိုင်မိုင်း သူငယ်ချင်းတွေကို ခေါင်းညိတ်ပြပြီး ကားပေါ်မှ ဆင်းခဲ့သည်။ ခွန်းဒီက သူ့ကို အိမ်ထဲအထိ တွဲပို့ရမလားဟု ပြောနေသေး၍ မိုင်မိုင်း ခေါင်းမူးနေတဲ့ကြားက ပြုံးမိပါ၏။
"ရပါတယ်ကွာ"
"ဒါဆို ငါတို့ ပြန်ပြီ"
"ကား ဂရုစိုက်မောင်း"
"အင်း...ညကျ ဖုန်းဆက်လိုက်မယ်"
ခွန်းဒီတို့ ပြန်သွားသည့်နောက် မိုင်မိုင်း သက်ပြင်းရှည်ကြီး ချမိသည်။ အကြောင်းမှာကား အိမ်တွင် ဦးမြတ်သောရဲ့ကား ပြန်ရောက်နေတာကို မြင်လိုက်ရသောကြောင့်ပင်။
