"မိုင်မိုင်း"
မွန်းလွဲ နှစ်နာရီခန့်တွင် မိုင်မိုင်းရဲ့သူငယ်ချင်းတွေ မိုင်မိုင်းဆီ သတင်းလာမေးကြတော့ မြတ်သောမာန်လည်း အိမ်ရှေ့ကို ထွက်ကြိုလိုက်သည်။
"မင်္ဂလာပါ ဦးမြတ်သော"
ခွန်းဒီပက သူ့ကို ယဥ်ယဥ်ကျေးကျေး နှုတ်ဆက်ပြီး သစ်သီးခြင်း ကိုင်ထားသည့် စိုင်းလောဝ်ကလည်း သူ့ကို ပြုံးရယ်ပြသည်။
"အိမ်ထဲ ဝင်ကြလေ"
"ဟုတ်ကဲ့"
အိမ်ဧည့်ခန်းထဲတွင် ခွန်းဒီပတို့က
မိုင်မိုင်း လွတ်သွားသည့် Lecture တွေကို ပြန်ရှင်းပြနေကြတာမို့ အနှောင့်အယှက် မဖြစ်ရအောင် မြတ်သောမာန် အပေါ်ထပ်သို့ တက်ရန် လှေကားထစ်ပေါ် ခြေချရုံရှိသေးသည်။
"မြတ်သော"
အိမ်တံခါးဝမှ ပိုင်အံ့မှူးရဲ့အသံကြောင့်
မြတ်သောမာန် အလန့်တကြား နောက်လှည့်ကြည့်မိပါ၏။
"Oh...Hi "
ခွန်းဒီပက ပိုင်အံ့မှူးကို မကောင်းတတ်လို့ ခေါင်းလေး ညိတ်ပြရုံသာ ပြန်နှုတ်ဆက်ပေမယ့် ကျန်ကလေးနှစ်ယောက်ကတော့ မထုံတက်တေး
ကြည့်နေကြတာပဲ ဖြစ်သည်။
"ဘာလာလုပ်တာလဲ"
မြတ်သောမာန်ကပါ မကြိုဆိုသော်လည်း ပိုင်အံ့မှူးကတော့ အပြုံးမပျက်ပါ။
"မင်းဆီ လာတာလေ...ကိစ္စရှိလို့"
ကိုယ့်ဆီလာတယ်ဆိုပြီး ခြေလှမ်းတွေက ရွေ့မလာဘဲ အကြည့်တွေကလည်း ခွန်းဒီပ ဆီမှ မခွာသေး။
"အပေါ် သွားမယ်"
အပေါ်ထပ်ရှိ Living Room ထဲ ရောက်တော့ ပိုင်အံ့က လာရင်းကိစ္စထက် ခွန်းဒီပ အကြောင်းသာ
အရင်ပြောသည်။
"အဲ့ဒီကလေးက ငါ့ကို မကြည်သလိုပဲ"
"မင်း အကြောင်းသိလို့ နေမှာပေါ့"
ပိုင်အံ့မှူးက ရယ်လျက်...
"ဒါပေမယ့် အဲလို မကြည်တာလေးကိုက ရင်ခုန်စရာကောင်းနေတာ"
"ဟွန်း"
ခွန်းဒီပက ရည်မွန်သည့် လူငယ်လေး တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး ချစ်စရာကောင်းတာတော့အမှန်။
