Believing Lies

TWENTY ONE: The Beach and My Babe on The Phone

"Daddy let's go to the beach na," said Sofie. Nakasuot na rin sa kaniya ang pink niyang salbabida at hawak sa kanan niyang kamay ang red na googles.

"Mag-aayos muna tayo ng gamit, Sofie," mum stated and rummage our baggage.

Nandito kami ngayon sa Inn, kalapit lang ito ng beach. Matatanaw rin mula dito sa bintana ang bughaw na tubig .

"Mum, dad, ako na pong sasama kay Sofie," I suggested dahil kanina ko pa pansin na naka-pout siya at excited na talaga ang kapatid kong magtampisaw sa tubig.

"Mag-iingat kayo ha," mum said.

"Yes! We are going to the beach." Sofie said in excitement.

I'm now sitting in a lounge chair while watching sofie who's playing in the sand. She's making a sand castle and it's so cute. Kinuha ko ang cellphone sa aking bulsa at pinicturan siya.

Nang biglang tumunog ang hawak kong phone.

Marcus' calling

I answered the call.

"How is your vacation?"

"All is fine," I said, my feet are playing with the sand.

"Mas masaya kung nandiyan ako," said Marcus.

"Tss," I said in response.

"Do you mind if I join you? Sasamahan kita para mas sumaya ka,"

"No need. Masaya akong kasama ang pamilya ko."

"Basta if you need me, nandito lang ako sa malapit."

Nandito si Marcus? Anong ginagawa niya dito?

Lumingon ako sa paligid at tinignan ang prisensya niya.

"Where are you?" Tanong ko

"Nasa malapit lang ako," sagot niya.

"Saan?" Sinuri ko ang paligid at hinanap siya.

"Sa puso mo," sagot niya.

"A-ano?"

"Kahit malayo ang distansya natin sa isa't isa, malapit naman ako sa'yo, dahil nasa puso mo lang ako." Sabi niya.

"Crazy,"I yelled and turned off the call.

Tinignan ko ang paligid at sinusuri ko kung nandito ba siya o kung nagbibiro lang siya. You ruined my mind again, Marcus!

"Ate join me, I want to swim with you," ani Sofie nang magpunta siya sa kinauupuan ko.

"Oki- oki. Pero maglalagay lang ako ng sunblock ha?"

Naglagay ako ng sunblock sa katawan ko at nilapag ang mga gamit ko sa lounge chair pagkatapos. Sinamahan ko ang kapatid kong magtampisaw sa tubig at itinuloy ang binubuo niyang sand castle.

Habang binubuo ko ang sand castle ay nadapo ang tingin ko sa mga lounge chairs at nakita kong nakaupo dun si Marcus.

Anong ginagawa niya dito?

Pumikit ako ng ilang beses at napagtanto kong hindi siya 'yon. Isa lang pala 'yong foreigner na nagpapainit sa araw.

Aish. You are imagining things, Riley. Wala dito si Marcus. You are not even drunk but you are having a delirium tremens.

"Sofie I think kialangan na nating bumalik sa Inn. Mum and dad are surely waiting for us para mag dinner," saad ko kay Sofie na busy parin sa pagbuo ng kastilyong buhangin. Magdidilim na at pabagsak na ang araw kaya kailangan na naming bumalik para makakain.