Harry Potter: Karanlık Anılar [Türkçe Çeviri]

Bölüm 1: Anılar

Kitap 1 - Bölüm 1: Anılar

Yazarın (Blueowl) Notu: Her ne kadar çoğunlukla Harry Potter'ın orijinal hikaye örgüsünü takip edecek olsam da bu tamamen aynı şekilde devam edeceğim anlamına gelmez.

Yazarın (Got-her-own) Notu: CaramelSause ve Eyelashessss olarak bu kitabı çevirirken gerçekten çok eğlendik, Blueowl mükemmel bir iş çıkarmış ve bunu size sunmaktan gurur duyuyoruz. Lütfen aklınıza takılan bir şey olursa veya kitap ile ilgili düşüncelerinizi belirtmek isterseniz yazın. Bunu dört gözle bekliyor olacağız.  Ayrıca kitabın orijinali için fanfiction.net sitesini ziyaret edebilirsiniz, beğenmeniz dileğiyle...

---

Harry, gözlerini kırpıştırarak uyuduğu dolabın tavanına baktı. Yine bir kâbus onu uyandırmıştı.

Öncekiler gibi bu da onu hasta, korkmuş ve sinirli hissettiriyordu.

Uzun zamandır bu kâbuslarla gizlice baş ediyordu. Bu şekilde olması gerektiğini biliyordu.

Rüyalar geçip giderdi ama onu asıl korkutan şey, zihninin gerisinde olanları hatırlayamadığıydı.

İlk hatırladığı, dört yaşındaykendi. O zamandan beri, asla birisiyle rüyaları hakkında konuşmazdı.

"Vernon Enişte? İnsanları öldüren yeşil ışıklar var mı?" diye korkulu sesiyle sormuştu. Kısa çubuklardan çıkan yeşil ışıklardan kaçan insan figürlerini hatırlıyordu.

Vernon Enişte ona bakarak böyle saçma bir şeyin olmadığını söylemişti ve Harry'i öbür haftaya kadar televizyon izlememe cezası vermişti. Harry ise bunu televizyondan gördüğünü umut ediyordu. Harry daha sonra Vernon'ın, Petunia'ya, Harry'nin böyle şeyler düşündüğü için karanlık bir ruhu olduğu hakkında homurdandığını duydu.

Bu olaydan sonra Harry, rüyalarıyla kendi başa çıkmada zorlansa bile bir daha böyle şeylerden başkalarına bahsetmedi.

Bir keresinde 'onun' bir kasabayı yok ettiğiyle alakalı bir rüya görmüştü. Gördüğü kadarıyla bunu yapanın o değil, başkası olduğunu biliyordu.

Uyandığında, beyaz yüz ve kırmızı gözlerin yansımasını gösteren pencereye odaklandı. Titrediğini fark etti. Bir tek bunun olmadığını da anladı. Eski, elden düşme oyuncakları, rafta takırdıyorlardı. Oyuncak askerleri duvara doğru toplamıştı.

Harry, haykırma isteğini bastırdı.

O an, her şeyi sorgulamaya başladı. İnsanlar için imkansız olan şeyleri görmüştü.

Uzun bir süre boyunca bunlara "sadece korkunç kâbuslar" demek kolay olmuştu. Ama bunun üzerinde düşündükçe, kâbustan çok daha fazlası olduğunu anladı. Bunlar hatıralardı.

Bunun iki şeyden birine işaret ettiği sonucuna vardı.

Birinci ihtimal, o bir deliydi ve birtakım akıl hastalığı vardı. Teyze ve eniştesine rüyasından ilk bahsettiğinde duyduğu o fısıltılar gibi. Biraz düşününce... Olabilirdi. Sonuçta kendine ait olmayan hatıralara sahipti. Ayrıca çubuklardan bir şeyler fırlatılabileceğine inanmıştı.

İkinci ihtimal, bu gerçekti.

O gece, karanlıkta  bu cümleleri fısıldadığında, 'rüyalarında' 'yaşadığı' her şeyi hatırladı.

Daha önce görmediği bir çocuğun gözlerinden, gerçek olmayan bir okulu görmüştü. Öldürme arzusu, cüppeli insanları getirdiği yıkımda tamamen belli olan kırmızı gözlerden bakıyordu...