Why Can't We Be? (Completed)

Chapter 31

'Kiely POV'

Hindi ko alam kung paano natapos kagabi ang away namin ni Archer, that was our first fight. I did it kasi gusto ko ma turn off siya sakin at hindi na lang ako mahalin. Mahal na Mahal ko si Archer na hindi ko kayang makita siyang masaktan ng dahil sa katangahan ko.

Naglakad lakad ako dito sa buhangin habang malalim ang iniisip. Ayokong saktan si Archer lalo na ang sarili ko, pero alam kong hindi na iyon mapipigilan kasi mangyayari at mangyayari iyon kung hindi sa ngayon maaaring sa susunod na araw.

I'm afraid that one day I'll wake up, na Wala na kami ni Archer, teka Wala naman talagang kami eh.

"Kiely"

Napatalon ako sa gulat ng may humawak sa braso ko, ng mamukhaan ko ito ay sinamaan ko siya ng tingin

"What are you doing here Archer?"

Sumabay siya sa paglalakad sakin sa buhangin. Kinuha niya ang kamay naming at pinagsiklop. Nilingon ko siya,

Please don't do this to me Archer mas lalo akong mahihirapang layuan ka.
Pilit kong binabawi ang kamay ko pero mahigpit niya itong pinipigilan.

"Ang dali ng panahon noh? parang kahapon lang ikaw tong namimilit na ipagsiklop ang ating mga kamay ngayon ako na ang gumagawa nito"

Itinaas niya sa ere ang aming mga kamay na magkahawak na agad naman niyang ibinaba agad.

"I'm sorry for what I've done last night Kiely"

Hindi ako umimik.

"I know, ayaw mong pinapakelaman ang buhay mo that's why I'm feeling sorry for what I've done last night"

You don't have to say sorry Archer, it was my fault at all, syempre iisa tayo ng kwarto kaya dapat magpaalam muna bago umalis.- saad ko sa utak ko.

"Please talk to me"- hinawakan niya ang balikat ko at hinarap sa kanya. Tinitigan ko siya

"Kung galit ka sakin ng dahil sa nangyari kagabi you can cursed me, murahin moko ayos lang, I can accept it it was my fault just please-please talk to me"

I took a deep breath before I speak

"Apologize accepted"-Nakangiti kong saad

Wala eh! Marupok si Ateng, nadadala sa ka gwapuhan sa lalaking kaharap ko.

Ngumiti siya sakin at hinawi ang buhok kung nakatabon sa mukha ko dahil sa lakas ng hangin. Inipit niya ito sa tenga ko at muling siniil ang aking mga labi.

I miss really his kiss.

Ginantihan ko siya ng halik, our kiss lasted for a minutes, walang pake sa mga turistang dumadaan. Over PDA na kami bahala sila, nakikitingin lang sila wag OA.

"Let's go, let's eat our lunch they're waiting for us"

"Sino?"

"Sino pa ba? Tayong walo lang naman ang magkasama dito, hindi tayo kasali sa mga activities remember"

"Ay, oo nga pala akala ko kasi kasali na tayo don sa iba"

"Tsss, kelan pa tayo makakasali don eh late listed tayo"

"Sa bagay naman Hihi"-kamot batok kong saad

Sabay sabay na kumain kaming walo sa isang mamahalin na restaurant

"Sinong magbabayad nitong mga nilamon natin"- Valerie

"Hoy Valerie! Bunganga mo, ampangit pakinggan ng salitang lamon di ba pwedeng Kumain lang? Grabe naman kasi paglamon nakakarindi at nakakahiyang pakinggan"-sabat ni Clark

"Ayon, magrereklamo ka na naman sa mga pinagsasabi ng bunganga ko, depungal ka din Clark, rule dito makinig ka lang, wag kang magreklamo"

"Ewan talaga sayo"

"Mas Ewan ka"

"Shut up, we're going to eat, please do some respect"-seryosong saad ni Spenser na nagpahinto sa bunganga ng dalawa.

Kumain kami ng mapayapa na walang ni isang nagsasalita, kapag talaga si Spenser na ang magsalita hindi na kami makakaangal, Wala eh Hari ng Katahimikan itong lalaking to.

Pagsapit ng gabi gayon din parin ang ginawa namin ang mamulot ng mga basurang iniwan ng mga 3rd year, imbis na magreklamo ako hindi na lang ako nagrereklamo Kasi kasama ko sila eh, and being with them makes me happy.

Nakita ko ang paglakad ni Archer papalayo samin, matapos niyang mabasa ang cellphone niya.

May nag text yata sa kanya?
May kakakita si Archer?, At dahil ulerang usyusera ako sinundan ko siya hindi ako nagpahalata na sinusundan ko siya, lingon siya ng lingon kung may sumusunod ba sa kanya buti na lang maraming mga turistang naglalakad tuwing gabi at medyo natatabunan ako dahil sa syempre matataas sila kompara sakin.

Biglang nawala sa paningin ko si Archer.

"Asan na yon?"

Hindi ako huminto sa paglalakad hanggang sa may nakita akong Maliit na daanan pinasok ko ito nagbabakasaling andito si Archer ngunit agad akong nahinto ng may narinig akong nagsalita.

"Cathalia what are you doing here?"

If I'm not mistaken kay Archer ang boses nayon, sinilip ko Ang pinagmulan ng boses na yun na pinagsisihan ko agad ang ginawa ko. Nakatalikod sa pwesto ko ngayon si Archer kaharap si Cathalia isa sa Officer's sa Campus, kung hindi ako nagkakamali, siya ang CP namin, which means campuses president namin, no bayan! Nahahawaan nako sa Campuses ni Valerie takti!

"Chene-check lang namin kayo dito kung ayos lang ba kayo at kung okey pa ba ang budget niyo"

"Tsss, hindi kami kasali sa budget na sinasabi mo"

"I know, late listed kayo kaya ayan"

"Tell me straight kung anong kailangan mo sakin baka hinahanap nako ng mga kasama ko"

"I miss You"- my jaw suddenly drop when I see her kiss him.

Tinigilan ko ang paninilip at nagtago sa pader, biglang nag-init ang sulok ng aking Mata na agad namang bumagsak ang mga luha sa aking pisngi, napahawak ako sa bibig ko dahil baka makagawa ako ng kung anumang ingay.

Nilisan ko ang lugar na iyon habang umiiyak na naglalakad.
Tama na ang nakita ko?
May Relasyon ba sila?
Ako lang ba ang ginagawang kawawa saming dalawa?
Ako ba ang napag-laruan?

Hindi ko lubos maisip na ako itong masasaktan ng sobra gayong ako tong nagpasimuno na mahalin niya ako, hindi ko alam na ako din pala ang unang bibigay, If you'll gonna ask me if how much I love Archer, hundred percent mahal na Mahal ko na siya na hindi ko na kayang mawala pa siya.

I-I will just pretend that I don't see them kiss
I'll pretend that I didn't see them secretly seeing.
And laslty I'll pretend to myself na Wala silang Relasyon hangga't hindi ko pa na pro-prove.

I'll pretend for the sake of our mutual feeling.