Stay With Me

P A G E - 25

Birthday gift

12:10 P.M. - B r i a n a's P.O.V

Nang dumaong ang eroplano, sinalubong ako ng malamig na hangin ng Japan. Excitement and nervousness was claiming my body, my heart is jumping from so much nervousness.

Isang araw palang nang hindi ko siya nakita pero grabe naman ata ang puso ko kung makareact? Parang isang taon siyang nawala sa akin na pinagsisihan ko kung bakit pa ako nag-inarte at pinaalis siya.

Sabay kami ni Henry na lumabas ng airport at pumara ng taxi. Nalaman ko kasing may condo si Henry dito sa Japan at may bahay din siya. Nagsuggest akong sa condo niya nalang since nakakahiya kung sa mismong bahay niya na ako makitira.

"Please feel at home, Celine. Call me if you need anything, I'll be at my house, and there's food inside the refrigerator." He said before going home, leaving me all by myself to his condo.

Maybe I should rest first before finding him? Besides,hindi naman ata siya mahirap hanapin since sikat sila dito sa Tokyo. Nakakapagod din ang bumiyahe, ayoko namang pagurin masyado ang katawan ko.

Naligo muna ako bago ako nahiga sa kama. Malambot ang kama kaya naman ay madali akong nakatulog ng mahimbing. Nagising nalang ako nang nakaramdam ako ng gutom, Lumabas ako ng kuwarto at nagtungo sa kusina.

"Don't know how to cook... cup noodles nalang?" I asked myself. I don't really know how to cook good foods, only pasta.

Kumuha ako ng isang spicy noodle ramen at binuhay ang kalan para mag-init ng tubig. It took me 5 minutes to boil the water and another 5 minutes to wait for the noodles to cook. Gosh I'm hungry!

"Smells good!" I beamed when I finished waiting for it to cook. I turned on the television and watched the weather news. Gosh, I never learned any Japanese yet, what is he talking about? Is it going to rain or not?

What time is it?

I grabbed my phone and saw that it's already been change to the current time here in Tokyo, it's 3:30 P.M. and it's October 6, xxxx.

Tinapos ko ang pagkain at pumuntang kuwarto para maligo. Habang nasa banyo ay binuksan ko ang cellphone ko para matutong magjapanese pero ang hirap talaga!

Parang ang hirap bigkasin ng mga words! Spanish lang marunong ako, 'yon lang tinuro ni dady sa akin. Pero paano ko na makakausap ang mga may kakilala kay Sayoko at sa pamilya niya? Argh! Sana pala nagprepare manlang ako!

Pagtapos maligo, lumabas ako para tignan ang natitira kong damit. Sinuot ko ang white crop top, blue denim skirt and white moto jacket with white pumps. Lumabas ako ng condo habang bitbit ang gucci pouch ko at pumara ng taxi.

"Doko e?" The driver asked that I don't completely know the meaning.

"Do you speak English?"

"Ah hai, where to?" He asked again. Sinabi ko sa kaniya ang pupuntahan ko. Nakarating kami sa beach na pinapagawan pa ng mga cottages and small houses. I saw lots of people there too pero puro mga manggagawa ng mga cottages.

Akmang lalapit ako sa pagawaan ng may nakabunggo akong bata na tumatakbo. Agad ko siyang binuhat. Shit! Lagos ako sa nanay nito pag nasugatan.

"You okay?" I asked but the boy just stared at me. So he can run but he can't speak yet? I don't think bata 'to, he looks like a year old baby. Ang bilis naman niyang makapaglakad?