Trap With You (Shardon)

12

He look at me with so much longing. But pain and sadness are shown on it. Alam kong pareho kaming nasasaktan pero walang patutunguhan ang pangungulila na nadarama ko dahil sa simula pa lang walang puwang ito kung anong meron kami.

We are both victims of cruel destiny. That damn shit of piece destiny created.

"lets forget everything Tanya! I will try to forget what your dad did to Tito Flavier. Just be with me!", he said in between our kisses.

Hearing the words that he wanted me makes my heart beats skip for joy but no, hindi magawa nitong magdiwang dahil sa mga nangyayaring masakit sa amin.

"stop being too emotional Mr. Bernardo. Stop all this pretention", I close my eyes while those  hurtful words to him. Di ko kayang makita na nasasaktan ito.

"I am not pretending for pete sake Tanya. I love you. I love you so much that even it so hurts I will let myself be with you. Kaya kong itigil ang hukom and let your papa in peace. But please stay with me. I dont want to lose someone that I love so much.", his tone are serious and with begging voice.

" nabubulag ka lang Mr. Bernardo. You just need me because you are sad and hurt. Akala mo lang mahal mo ako. But I am sure in the past day you will see me the daughter of the person who killed your Tito Flavier. Ganun din ako. I will remember you of accusing my innocent Papa. Magkakasakitan lang tayo.", umiiyak na ako. Pero nakafocus pa din ang seryosong kong mata sa kanya, alam kong visible sa kanya ang puot na nararamdaman ko dito.

"I hate you! I will not let you to be in my life again. Hindi ang pagmamahal mo ang magpupuno sa sakit ng puso ko. I did not love you if you are assuming it right now.", sigaw ko dito. Umalis ako sa nanghihinang braso nya. Sakit ang nakikita ko dito pero kailangan kong sabihin na wala akong nararamdaman sa kanya para gumising sya sa maling hinala ng puso nya.

" but I know you love me Tanya. I can feel it. Im sorry that it takes me too long to realize how I love you", pagsusumamo muli nito sa akin. He grab my wrist and kiss me again in my lips.

"please dont leave me. Stay with me. I need you. I miss you. I love you", those sweet words of begging touches my bleeding heart.

Gusto kong tugunan ang mga masuyong halik pero mali itong ginagawa namin. Pareho kaming nasasaktan at kung magpapatuloy pa ito ay pareho namin sasaktan muli ang mga sarili namin. Hearing the words that he loves me is not enough for me to stay. Masakit pero dapat ko sya iwasan.

Sinampal ko na sya ng sobrang lakas ng lalong niyakap nya ako at muling tangkahing halikan.

"I hate you!",  at dali akong umalis sa CR. Pinunasan ko ang luhaang mata ko para di mapansin ni mama na umiyak ako.

Nadatnan kong nagnginginig ang mga kamay ni mama. Kasalukuyang binabasa na ang hukom kay Papa at Tito Hector.

Mr. Policarpio Vargas and Mr. Hector Reynaldo, found guilty in Murder case of Architect Flavier.”, nanlumo ang mundo namin. Mama burst into crying. Even the dead still hunt from innocent crime. Walang katarungan ang nakuha namin. Ang papa ko ay patay na pero ang pangalan nya ay nadungisan ng sinoman ang nag-utos ng kasamaang ito. I will not forgive whose behind this. Gods know how I wanted to kill them. Justice is never serve to lowly people, they are just for rich and influential.

Umalis na ang judge sa harapan namin. Nakayakap pa din ako kay mama na di matigil ang pag-iyak.

"you serve that bitch!", the insulting words of Ms. Dianne burst my anger emotion to the fullest.

I faced her with so much anger and slapped her hard. Galit itong babawi sa akin sana kaso hinawakan ni Jom ang kamay nito.

"masaya na kayo. Kayong mapang-aping mayayaman. You can laugh at us. Insult us. But time will come that Karma will follow you.", galit akong bumaling tingin sa seryosong titig ni Jom sa akin.