Trap With You (Shardon)

20

Nakatitig lamang ako sa blanko na tseke na inabot ni Ms. Dianne sa akin.

Funny thing is. Ang dami Kong naiisip na gawin sa kapirasong papel na ito.

Can I put 200million pesos?

Billion pesos Kaya?

Sure ako makakatulong ito sa pagpapagamot Kay mama. Sa education hanggang college ng kapatid ko. And I will not rely to Jom anymore.

Totoo nga atang tingin nya Lang sa akin ay mukhang Pera. Bakit ba ako dumidikit Kay Jom? It's because of money. I used his money to prolonged the life of my mother.

But. It is so frustrating. Bakit ganun ang mentality ng mayayamang Tao? How can they treat a person like that?

Di ako pinalaki Para mamulubi at manghingi sa Iba. Hindi ako pinalaki Para mag take advantage sa kakayanan ng Iba.

But I admit. I needed Jom. I thank him for helping me kahit utang ko PA ito.

However this cheque. It will change my life.

Kukunin ko na ito Kaya? Para maiwasan ko na ang mapanglait at mapanghusgang mayayamang tulad Nila.

I heavily sighed.

I absentmindly watch all the people passing by the hospital garden. Mainit pa ang sikat ng araw at madami pang mga bagay na ginagawa ang mga Tao sa hospital. May mga nurses na sobrang busy sa kani-kanilang Patiente.

Klaseng Klaseng Patiente na di mo aakalain ang pinagdaraanan. Ang iba simpleng ubo, mataas na lagnat, mga naaksidente, mga Patiente kailangan ng operation, infectious disease, cancer patient at Iba pa.

Araw  araw kinakaharap Yan ng mga health care worker. 24 oras.

Ang mga kamag.anak naman na busy sa pag-a asikaso at pag aalaga sa mga may sakit na ka mag-anak Nila. Ang malaking ba bayaran sa hospital. Ang mga nagluluksa na Malaman ang malubhang sakit. At mga namatayan.

Ibang ibang suliranin. Iba Iba din ang Paraan Kung paano masulosyunan ang kanya kanyang problema.

Can I accept it? Matatapos na din itong problema ko.

"Shar.. I mean Tanya!",, isang mahinahong boses ang pumukaw sa aking ulirat. Nagulat akong Nakatitig dito. Dali Dali ko namang binulsa ang cheque.

"Mrs. Fuente Bella, ano po ang ginagawa nyo dito."

Medyo nagulat ito sa tanong ko.. But she managed to give her sweet smile to me.. Ipinwesto pa nito ang Maliit na mamahaling handbag sa kaliwang kamay nya.

She is elegant. Even she is old now. Her beauty is still evident. His eyes is what I like the most. It was expressive and its so familiar to me.

"I heard that your mama is in Coma!",, medyo malungkot ang boses nito. Lumapit sya kung saan ako nakaupo. Tatayo sana ako kaso bigla syang naupo sa tabi ko at hinawakan ang aking kamay.

"was it too hard?",, may pag-aalala sa tono ng boses nya.

I shake my head to said no! Hindi. Kahit mahirap kakayanan ko para Kay mama.

"I'm sorry that I didn't know...",, naluluha nitong sabi. " I know I didn't deserved to be your mother... I didn't know...",, di na nakatakas ang konting patak ng luha mula sa Mata nito.

I don't know what had happen years ago. Alam ko sa sarili Kong ang dami Kong tanong. But seeing her, she also suffer.

"okay Lang po!",, mahinahon Kong tugon dito.

Napa tingin ito sa akin. May hinhin sa kilos nito habang pinupunasan ang luha.

"I really love you Shar. Mahal na mahal kita anak. Throughout this year, di nawala ang pagmamahal ko. And I'm sorry that I lost that years thinking that you already dead."