"Kom binnen." Zegt Lizzy tegen mij. "Ga zitten, wil je een kopje thee of limonade?" "Nee, bedankt." Zeg ik vlug. Ik ga op de houten stoel zitten en kijk naar mijn voeten. "Je kan heel goed met Applepie omgaan." Zegt ze tegen me. "Eh...... ja..." Zeg ik onzeker. "Is dat raar dan?" Vraag ik. "Nou, je bent de enige sinds jaren." "Jaren? Is hij al zo lang alleen op deze manege? Arme Applepie! Snapt niemand dan dat hij helemaal niks doet? Hij probeert het niet eens!" Gooi ik eruit. Ik schrik van wat ik zeg en loop naar de deur. "Sorry, ik weet niet wat er mis met mij is." Zeg ik snikkend. "Ik ga wel weer." "Wacht!" Zegt Lizzy. "Je hebt gelijk! Hij verdiend vriendschap! Daarom wou ik vragen of je hier wil komen paardrijden. Dan kan jij Applepie wat beweging geven. Weetje, denk er nog maar even over na." Ik knik en loop naar de slaapzaal en kruip daar in mijn bed met mijn hoofd vol gedachtes. Ik ben blij dat ik hier kan gaan rijden, maar was dat alles waarvoor ik moest komen?
ВИ ЧИТАЄТЕ
De kracht van de reddende eenhoorn
Фентезіdit boek gaat over Isabella. ze moet van haar vader op ponykamp omdat ze dan vrienden kan maken, die ze niet heeft vanwege haar rode haar. ze krijgt al snel 4 vriendinnen en meer vijanden. ook wordt ze verliefd op de wildste pony van de manege. en d...
