Doei ziekenhuis

263 23 3
                                    

Ik word wakker. Mijn vader zit op een stoel naast mijn bed. "Hoi Bella." "Hey pap." Ik gaap en rek me uit. "Hier heb je wat kleding. Ik pak je spullen even in en dan gaan we." "Waarheen?" Vraag ik. "Naar huis." Antwoord mijn vader. Hij staat op en doet de lade van mijn kast open. Hij pakt mijn andere pyama en mijn ondergoed. Uit de koffer haalt hij een dekentje. Hij helpt me met omkleden en doet mijn pyama in de koffer. Voorzichtig tilt hij me in mijn rolstoel. Ik krijg een deken over ne heen en mijn knuffel in mijn armen. Ik geef mijn vader een kusje. Hij kust mij ook en pakt dan de handvaten van de rolstoel. Samen lopen/rijden we de kamer uit. Bij de uitgang praat mijn vader nog even met een dokter. De dokter geeft papa wat pilletjes. Pap stopt ze in het kleine roze koffertje en loopt weer naar mij. "Kom, we gaan." Hij aait me over mijn hoofd en rijd me naar de auto. Mijn vader helpt me erin en gooit de rolstoel in de achterbak. We beginnen te rijden. We laten het ziekenhuis achter ons.

De kracht van de reddende eenhoornWhere stories live. Discover now