ENCHANTED ACADEMY: Behind the truth

EA 2.21: Hiradi

Enchant's POV

Nagmadali akong lumakad papunta sa may garden, I don't know why. Basta may feeling ako, siguro dahil alam ko naman na walang masyadong tao doon. 

Hear? See? Touch? Smell? Taste? What the hell is that? I know that was a great clue but I don't have a thought on what I need to do. 

Nang makarating ay agad akong tumungo sa pinaka-gilid ng garden na siguradong walang makakakita sa akin na sino mang nilalang. Umupo ako ng Indian Seat and I starting rubbing my palm. 

I closed my eyes and open my mind. Letting my power grow above my hand.

Huminga ako ng malalim at 'saka itinaas ang aking mga kamay at naramdaman ko namang lumabas ang aking mahika patungong itaas at unti-unting lumalawak at sinasakop ang buong Unibersidad.

Sinigurado kong hindi ito mapapansin ng mga tao dahil gumagawa lang naman ako ng barrier na ako lamang ang nandirito at ang mga spirits na nasa loob ng paaralang ito. 

Isinarado ko na ang kamay ko at 'saka nag-mulat ng aking mga mata.

Hindi na ako magugulat pa sa mga nasasaksihan ko.

If you believe in magic, you must believe in ghosts and spirits. Or other creatures. Because magic is everything and you need to believe.

And what am I seeing right now? 

Ghosts. It's not a ghost you have been imagining of. They are not coated with blood and creepy to look at. They are beautiful but with sorrows. Spirits are wonderfully beautiful. They maybe dead but they have a soul that have a wonderful heart. They have memories that complete them. Memories that more powerful than the dispair of their past life. 

Next is the lowclass demons. Iyong nai-imagine n'yong itsura ng mga ghost na creepy and not pleaseful to look at. They are demons. They are not longer ghosts. They are the one who lost their soul and the power of their heart and memory. They are full of anger.

And last is, the Xienfri. The guardian of spirits. Evil or not. The royals of Enchanted is the only one who can see it. They are flying with their magical hair. They don't have legs, they have tails. Black tail for good and white tail is for evil. 

Wondering why? Why black is for good and white is for evil? It is for the balance. If you are good spirit, and see the black tail of your guardian, well if they only let you. You will be reminded that you are no exemption. You can be a demon. Change is the only permanent in this world. And same for the evils. Vice versa.

Naglibot-libot ako sa buong Unibersidad, hoping na makita ko s'ya. Kung isa s'yang spirit, it must be just around here. I can feel it. 

Gumawa ako ng isang ulap na nalutang at sumakay ako doon at mas lalo kong pinalinaw ang mata ko upang kahit nasa malayo ay baka sakaling makita ko. 

Libot kahit saan, bawat sulok, bawat silid. Pero wala. nasaan s'ya?

'Where are you? Let me talk to you.'

Bigla kong naramdaman ang lakas ng hangin, nilipad ang buhok ko kaya naman ay agad kong iwinasiwas ang daliri ko upang matali ang buhok ko into a bun. 

'I told you, hear my voice and see me. I'm just here.'

Kumunot naman ang noo ko, anong 'hear my voice?' I can hear it naman ah? Anong ibig n'yang sabihin? 

Napa-isip naman ako sa sinabi n'ya. 

Hiradi ang pangalan n'ya. And kung hindi ako nag-kakamali ay nanggaling ito sa isang lenggwahe na Spanish 'herido' that means 'Hurt'. Ang lenggwahe dito at sa lenggwahe sa amin ay iisa lang naman. Ang mundo ng mahika ang naunang ilikha kesa sa mundo ng mga tao.

Parang ang mga Enchanters ang mga naging gabay sa mga tao upang ma-balanse ang kanilang pamumuhay sa pamamagitan ng pamamahagi ng paraan ng pakikipag-komunikasyon. 

Hurt?

Kung palalawakin ko ang ibig sabihin nito, hurt is a kind of feelings. Paano ko papakinggan ang isang sakit? Kung literal naman ay, nagaganap ang sakit sa pisikal. At kung hindi naman ay sa emosyon ng isang nilalang. Emosyon na naka-konekta sa isip at puso.

If I elaborate it more, nabangggit ko ang salitang 'nilalang'. Ang nilalang ay lahat ng uri na may buhay. Isa s'yang espiritu at hindi posibleng masama ang mga hayop at ibang creatures. Some can talk and some can't. Some can see and some can't. Some can hear and some can't.

And If I put my self sa mga nilalang na hindi nakaririnig, at kailangan ko s'yang marinig. Ano ang gagamitin ko? And alam natin na kayang makinig ay ang tenga natin unless--

Tama! My heart can hear feelings! And that means the voice that I'm hearing is not its real voice. 

Napahawak ako bigla sa tapat ng puso ko, na para bang may bumalot at yumakap sa akin. 

Then suddenly, I heard something. It is really beautiful and magical. A voice and a melody that speaks both happiness and sadness. And I cried, a memory with my family, friends, enchanters and especially my Ash suddenly appeared. My happiness na nakilala ko sila and the sadness because I am the one that will cause a chaos with their life with the sin I've been commited.

At sa wakas, nakita ko ang hinahanap ko. nasa harapan ko mismo ito at hindi ako naka-galaw. Nawala ang barrier ko at biglang gumalaw ang bagay na iyon patungo sa isang tao, lalaki ito at naka-talikod sa akin. Nakita ko ang tatto nito na umilaw at bigla na lamang s'ya umalis. 

Hindi pa rin ako gumalaw. That thing, that spirit. Hurt is its name. And it carries other feelings, you own feelings to be exact. Nagpapakita ito sa may kailangan at alam na may matinding nararamdaman. Ipinadama n'ya sa akin kung ano ba talagang tunay na nararamdaman ko. 

At iyon ang narinig ko. Hindi ito boses, kundi ang pakiramdam. And it made me realized that mas matimbang talaga ang nararamdaman kesa sa salita.  Words can Lie but the feelings itself can't.

Iniling-iling ko ang ulo ko upang magising sa reyalidad at pinunasan ko ang luha sa aking mukha. Nag-simula na akong mag-lakad upang sundan iyon, pero nawala agad ito sa aking paningin.

I can now hear you and see you. 

Now,

Let me touch you.

➪➪➪➪➪➪➪➪➪➪➪➪➪➪➪
Black's Note

"Words can lie, the feelings can't."

Thank you Purples. Vote and Comment. Continue supports. I purple You.