🔇 Silence_7🔇

22.4K 1.9K 126

by oohpusi_94

by oohpusi_94

လစ္ဟာေနတဲ့ ခႏၶာကိုယ္အေပၚပိုင္းက ေအးစိန႔္စိန့္ခံစားမူႏွင့္ ခါးထက္ကခပ္တင္းတင္းဆြဲဖတ္ထားခံရမူေၾကာင့္ ဂ်ီမင္ႏိုးစျပဳလာသည္

မိွန္ျပျပအလင္းမည္သည္ အလင္ေရာင္သိပ္မရိွတဲ့အခန္းငယ္ကအနက္ေရာက္အတိ ပစၥည္းအသံုးအေဆာင္တို႔ႏွင့္ေသသပ္စြာရိွေနေလသည္

ဖတ္တြယ္ထားတဲ့ခႏၶာငယ္ေလးက အနည္းငယ္လူပ္ရြလာ‌တာေၾကာင့္ ယြန္ဂီႏိုးလာခဲ့သည္

"ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး‌ေနေပးပါလား ဒီမွာအိပ္ေနတယ္ေလ"

"ကြၽန္ေတာ္ထေတာ့မယ္"

"ဟင္!!မနက္မိုးလင္းသြားတာလား"

ေကာက္ခါငင္ကာထထိုင္လာၿပီး မျပဴးသၫ့္မ်က္၀န္းက်ဉ္းက်ဉ္းတို႔ႏွင့္ ဂ်ီမင္အား ယြန္ဂီစိုက္ၾကၫ့္မိေတာ့

"မဟုတ္...မဟုတ္ပါဘူး အခုမွ ညေန6နာရီပဲရွိေသးတယ္"

ေကာင္ေလးကရွတ္လို႔ထင္ပါရဲ့ ေခါင္းေလးကိုအသာငုန္ရင္ အသံတိုးတိုးဆိုသည္

အလင္းေရာင္အမ်ားႀကီးရိွမေနတဲ့အခန္းငယ္က တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ျမင္ေနရဖို႔အတြက္ေတာ့ လံုးေလာက္ပါတယ္

အခုမွအေျခအေနကိုသတိထားမိတဲ့ကြၽန္ေတာ္က အ၀တ္စားႏွင့္တူတာဆိုလို႔ ဘာတစ္ခုမွရိွမေနတဲ့ ခႏၶာကိုယ္နွင့္ထထိုင္လိုက္တာမို႔ ေစာင္ကလည္းရိွမေန

ေကာင္ေလးရွတ္ေနသည္က ကြၽန္ေတာ္ေၾကာင့္ကို

"အဟမ့္..ရွက္မေနနဲ႔ မင့္ကိုလည္းငါအကုန္ျမင္ၿပီးသာ"

အရွတ္ေျပေခ်ာင္းဟန႔္ကာ ေရခ်ိဳးခန္ထဲသို႔တန္းတန္းမတ္မတ္ဝင္သြားလိုက္ရင္ ေရမ်ဳးခ်ိဳးသန႔္စင္ကာ ျပန္ထြက္လာခဲ့တဲ့အခ်ိန္ထိ ေကာင္ေလးက ကုတင္ေပၚမွာထိုင္ေနဆဲ

ယြန္ဂီ လည္းေကာင္ေလးအား တစ္ခ်က္ေဝ့ၾကၫ့္ကာ အ၀တ္စားမ်ား၀တ္ဆင္ေနလိုက္သည္

ေနလည္ကထဲက ဘာမွမစားရေသးသည္မို႔ ေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းကာထမင္းသြားစားမည္အလုပ္

တေလ်ွာက္လံုးၿငိမ္ေနၿပီး တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ေကာင္ေလးဆီကအသံထြက္ေပၚလာေတာ့ တံခါးနားရပ္ကာလွၫ့္ၾကၫ့္မိသည္