ေဖာ္မျပခ်င္ဘူး ကေလးငယ္
ေဖာ္လည္းမေဖာ္ျပတတ္ဘူး!!
ခ်စ္လားဆိုတာလည္း ငါမသိသလို သိလည္းမသိခ်င္းဘူး!!
မင့္ကို ငါ့အပိုင္ျဖစ္ေစခ်င္ယံုေလးပဲ!! က်န္တာမင့္ဆီကဘာမွမေမ်ွာ္လင့္ဘူး!!
****************
""
"ဂ်ီမင္ေလးနဲ႔ အဆင္ေျပသြားၿပီးလား"
"Hyungက ဘယ္လိုလုပ္သိတာလဲ"
"ကုကီေလး ေျပာတာ"
"မသိဘူး!!"
ယြန္ဂီ ျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္ TVေရ႔ွက ထိုင္ခံုေလးအား လွမ္းၾကၫ့္မိေပမဲ့ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ဧၫ့္ခန္းက်ယ္က ေျခာက္ကပ္စြာႀကိဳဆိုေလသည္
ေဂ်ာင္ကု အိမ္မွာရိွမေနတာကို သိလိုက္ၿပီးမို႔ ဂ်ီမင္ေရာ ဆိုတဲ့အေတြးေၾကာင့္ အေပၚထပ္သို႔ေျခလွမ္းျပင္မိလိုက္ေပမဲ့ စကားမပ်က္ေသးပဲ အေနာက္ကလိုက္လာတဲ့ နမ္ဂြၽန္ေၾကာင့္ အတင္းတြန္းလႊတ္ခါ ျပန္ခိုင္လိုက္ရေသသည္
အခန္းတံခါးအား ဆြဲဖြင့္လိုက္ရင္ ကုတင္စြန္းနားမွာေခြေခြေလးေကြေနမဲ့ ခႏၶာငယ္ေလးအားရွာေဖြမိေတာ့ ျဖဴလႊလႊကုတင္က်ယ္ျကီးက သူ႔အားေလွာင္ရယ္လိုက္သလို
ဂ်ီမင္ဟာ ရိွမေနခဲ့ဘူး!!
အလိုမက်စြာ အေပၚကုတ္အားခြၽတ္ျပစ္လိုက္ရင္ရင္ ေဘးက ခံုေပၚေျချပစ္လက္ျပစ္ထိုင္မိလိုက္၏
စို႔တတ္လာတဲ့ ေဒါသတို႔အားအံႀကိတ္ကာ လက္သီခပ္တင္တင္ဆုပ္ထားလိုက္ရင္ ေျဖေျဖာက္မိေပမဲ့ မထိန္ႏိုင္တဲ့အဆံုး ေတာက္တခ်က္ေခါက္မိလိုက္ရင္ မ်က္စိေရ႔ွက ကုတင္စြန္းအားေျခေထာက္နဲ႔လွမ္းကန္မိ၏
"ပတ္ဂ်ီမင္!!"
"ဘာလဲ"
ခပ္မာမာေခၚမိလိုက္တဲ့ နာမည္ေလးအဆံုး ဆူးေညာင့္ေညာင့္ေျဖသံေလးကပ္ပါလာခဲ့သည္မို႔ အလန႔္တၾကားေမာ့ၾကၫ့္မိေတာ့
