Dark with moonlight. ||NisBar||

|f i v e|⁵

Nisa|

Nehir kenarında otururken oyunu bekliyorduk. Barışla konuşurken yağan yağmurla barış ikimizin yağmurluğunu almaya gitmişti. Ellerimi çenemin altında birleştirip burayı düşünmeye başlamıştım.

Performansım gerçekten iyiydi. Annemler benimle gurur duyuyordu. Ailemi özlemiştim ama bunu aşıyordum. Birde barış vardı tabii. Barış çok iyiydi. Fazla iyi. Sadece bana karşı değil herkese karşı öyleydi bir sakatlıkta ilk o koşuyordu, kimsenin hakkında bir şey konuşmuyordu. Onun hakkında konuşulan kötülüklere rağmen o yine de çok iyiydi. Ve biz iyi bir ikili olmuştuk. Her anlamda. Ondan çekinmiyordum. Benim için çok özeldi. Her anlamda her şekilde yanımda oluyordu. Artık 1 ay olmuştu ve birbirimizi tanımıştık. Birbirimize çok şey katıyorduk. Zaten yaşlarımız arasında bir yaş vardı hatta sadece aylar olduğu için kafa yapımız uyuyordu. Sadece ben biraz hareketliydim barış biraz daha sakindi ama sadece ikimiz varken ikimizde çıldırıyorduk. Bazen uyuyamadığım yanına gidiyordum konuşuyorduk ağaca tırmanıyorduk. Yanımda hissettiğim hareketlilikle yana dönmüştüm.

"Barış iki saat-"

"Selam."

Yanımda oturan Sercan ile şaşırmıştım.

"Selam?"

"Ya sıkıldım biraz burda tek oturduğunu görünce gelmek istedim. Barışı mı bekliyordun?"

"Evet?"

"Ha o Aycanla konuşu-"

Kaşlarımı iyice çattığımda arkamdan barışın sesi gelmişti.

"Nisa kızım senin yağmurluğunun-"

Elinde kendi yağmurluğu ve hırkası vardı.

"Bulamadım yağmurluğunu. Al hırkamı."

Uzattığı hırkasını alıp giydiğimde kapüşonu kafama geçirmiştim.

"Nisa gidip kendi alırdı ne gerek vardı hırkana?"

Sercan sanırım boş yapmak için gelmişti dünyaya.

"Sorun değil zaten onun değil neredeyse benim hırkam oldu."

Barış kafa sallayıp yanıma oturduğunda yapmaya çalıştığımız taş kulesinin üstündeki taşa dokunmuştu.

"Yapışmış."

"Gerçekten mi?"

Heyecanla barışın yanına yaklaştığımda bende taşa dokunmuştum.

"Bak ben dedim sana kesin yapışır diye."

Barış ellerini alkış tuttuğunda bende gülmüştüm.

"Sen Aycanla konuşunca bende nisa yalnız diye gelmiştim."

Sercanın alayla söylediği şey ile barış gözlerini devirmişti.

"Aycanla sohbet etmiyordum nisanın yağmurluğunu bulamayınca aycanın nisanın çantasına bakmasını söyledim."

"Niye sen bakmadın?"

"Özel bir şeyin vardır diye Aycan baksın dedim ama o da bulamadı."

Gülümseyip barışa baktığımda bu kadar kibar ve ince olma sebebini merak ediyordum hâlbuki ben izin vermiştim bakması için.

"Ben seninkini karıştırıyorum ama."

"Boşver sen karıştır."

İkimizde güldüğümüzde Sercan daha çok yanımıza yanaşmıştı.