Chapter 9

22 1 0
                                    

"Lahat ng iyon are just.. are all groundless rumors"



"None of those are true," mariin niyang dinagdag "I am not dating anyone right now. Wala naman talaga akong balak pumasok pa sa ganyan, and most importantly di ako ikakasal!" pabiro niyang sinabi ang last sentence para di bumigat yung atmosphere.



"To be honest Mom, naniwala ako sa sinabi nila that's why I feel bad na ngayon," pagsisimula ko, I hope I won't breakdown, fingerscrossed



"Months na kase since kumalat yung rumors, tapos di mo man lang clinarify kung totoo ba or hindi, wala akong narinig sa'yo. I felt betrayed. I-I'm sorry" nangigilid na yung luha ko, lumalalim na din ang paghinga ko. Hate ko pa naman umiiyak sa harapan niya.



Kita ko rin na pinipigilan ni Mom umiyak, we're lucky na din kasi wala masyadong tao here, pwede lang siguro kami humahagulgol dito. "Kasalanan ko rin naman yun, kaya I understand... pero... si Dad mo ba? did he- did he believed it?"



My mind is full of questions right now. I mean what about Dad? what about him? Did she intentionally stay silent to see my father's reaction? Yun yung pagkakaintindi ko.




We went to her room para makapag-usap ng maayos, dumarami na kasi yung tao sa Yakumi, umiingay na rin. Premiere Suite daw binook niya, as usual. 






Mag a-alas kwatro na at malapit na dismissal. Nasa classroom na ako ngayon kasama lahat ng mga bagong mukha. Matapos kami mag-usap ni Randy, saktong sakto naman na tumunog yung bell para sa assembly.



Bored na bored ako kanina. Speech ng principal na halos magka-kalahati ng oras sa sobrang haba, wala pang sense at paulit-ulit lang to every year, yung walang energy na presentation ng mga mga guro. 



Kitang-kita nga sa mga mukha nila ang sobrang hiya, yung mukha na malapit na nilang patayin kung sino mang nag udyok sa kanila mag present, at yung pag announce ng mga tatakbo para sa student council, klarong klaro din sa mga mukha ng iba na napilitan lang tumakbo at walang ka muwang-muwang, para dagdag points kasi wala ng pag-asa sa pag-aaral.



Naaalala ko tuloy nung first year high-school ng patakbuhin ako bilang secretary dahil ang gwapo ko daw, need daw dapat yun sa isang party para sumikat at maka gain ng favor sa mga students. Ayaw ko talaga nun pero mapilit yung president ng party at desperado na daw sila manalo, lilibre daw niya ako ng isang buwan pag nanalo kaming lahat.



Eh syempre ako namang uto-uto at buraot ay sumang-ayon, kahit walang alam kung ano ba talaga trabaho ng secretary. 

You Found A MatchWhere stories live. Discover now