Unlike Any Other

CHAPTER 30

WARNING: SPG

I woke to Renz's kisses on my naked back. He was trailing soft kisses from my spine down to my waist.

"Nagising ba kita? I'm sorry,"  he whispered.

I was still a bit drowsy but I knew he didn't sound the least bit apologetic.

"Gabi pa ah," mahinang reklamo ko.

"Madaling-araw..." bulong niya ulit.

He moved closer to me and I immediately felt him at my back; hot and hard again. His finger found my center and began dipping into my folds again.

"Renz!"

"Hmmm?" he asked before sucking on my neck.

Hindi ko napigilan ang pagungol dahil sa pagpasok niya sa daliri sa'kin.

"I want you again, baby." 

I shivered at the desire in his voice which resonated with mine since I can feel myself getting wet for him.

"Lena..."  he whispered before entering me from behind. 

🌿

Tulog pa ako nang bumangon si Renz kaya't pagkagising ko ay nakapagluto na siya ng agahan namin.

"Paborito mo 'to 'di ba?" tanong niya na ang tinutukoy ay ang hinanda niya ulit na chorizo na pinigaan ng kalamansi.

"Oo. Paano mo nalaman?"

Wala naman akong naaalala na nabanggit ko sa kaniya 'yon. After all, chorizo with calamansi isn't exactly the most well-known combination, so I'm really curious.

He smirked at me then followed it with a wink— his signature move when we were in highschool.

"Tinanong ko si Goldie. Alam ko na hindi naghahanda ng chorizo sa mansyon dahil ayaw ni Lolo ng processed food pero ang sabi ni Goldie ay paboritong ulam mo raw ito sa bahay nila."

"Ahhh oo. Ang dami 'nyo pa palang napagusapan ni Goldie tungkol sa'kin."

"Yeah. She even told me what you girls talked about."

"Huh?"

"Noong mga panahon na patay na patay ka sa'kin nang nasa high school pa tayo, Lena. 'Wag mong sabihin na nakalimutan mo na."

Alam ko talagang sinadya niyang sabihin ang mga bagay na 'yon para mamula ako at nagtagumpay nga siya.

"Wala na akong naaalala, Renz. Pero tanda ko pa nang namasyal kami ni Henry dati no'ng nasa 4th year high school na 'ko."

"Ano? Hindi ako naniniwala," he replied frowning.

"Ahhh... baka hindi ko naikuwento sa'yo. Hindi rin ba nabanggit ni Goldie? Nasa Maynila ka kasi nang panahon na 'yon. First year college ka na, kaya wala ka na sa Aguadulce. Tapos hindi mo na ako tinatawagan no'n. Naaalala mo ba, Renz?" ganti ko sa kaniya, sabay ngiti na sinadya kong gawin na mapang-asar.

"Whatever you say, baby. Kahit ilang beses pa kayong namasyal ng Henry na 'yon sa plaza, wala akong pakialam. Malakas ang loob ko na ako lang ang gusto mo— simula pa nang unang dating ko sa Guimaras," sagot niya sa'kin at tinawanan pa ako nang ako naman ang umismid.

Pagkatapos naming kumain ay naligo na ako at sumunod naman siya. Plano ko talagang maglaba pagkatapos maligo dahil may washing machine naman sa baba. Nagliligpit na ako ng mga kobre-kama na lalabhan nang tinawag niya ako sa banyo.

"Baby, come here. Can you do something for me, please?"

Uhmmm... hindi naman siguro... ano... 'yong ibig niyang sabihin 'di ba?

"Ano 'yon?" nahihiya kong tanong. Nabasa niya yata ang kinakatakot ko dahil tumawa siya at agad na binigay sa'kin ang hawak na shave.

"Can you help me shave, please?"

"Bakit? Hindi ka ba marunong?"

Wala siyang suot na damit at tuwalya lang ang nakapulupot sa baywang niya kaya alangan talaga ako. Baka naman may binabalak 'to? Tama na 'yong kagabi at kaninang madaling-araw... at naninibago pa 'ko.

"Please?"

Umupo siya sa tinakpan na na inodoro at ipinikit na ang mga mata habang nakatuon sa'kin ang pisngi niya. Marunong naman ako mag-shave dahil ginagawa ko dati sa binti ko 'yon bago ako tinuruan ni Valerie kung paano i-wax hindi lang ang binti ko kundi pati na rin...

"'Wag kang gagalaw dahil baka masugatan ka ha," bulong ko at nilagyan na siya ng shaving cream.

Maingat kong idinampi ang shave kay Renz at dahan-dahang nagsimula dahil ayokong masaktan siya.

The moment was too commonplace and felt so normal. Para talaga kaming mag-asawa.

"Tapos na, Señorito," panunuya ko sa kaniya.

Naghilamos siya agad para matanggal ang sobrang shaving cream at bigla akong hinatak palapit sa kaniya.

"Thank you, baby. I really appreciate it. Simula sa araw na 'to, ikaw na ang gagawa nito para sa'kin ha."

"Ano? Bakit, Renz, wala ka bang sariling kamay? Aba, talagang sinagad mo ang pagiging Señorito ha!"

🌿

We spent that lazy day in each other's arms. Pinag-tabi ni Renz ang dalawang beach chairs at sinigurado na magkadikit kami habang nagbabasa ng kaniya-kaniyang libro.

Alam ko na hindi talaga siya mahilig magbasa kaya kalaunan ay nakatulog siya habang nakahiga pa rin ako sa braso niya.

Ang totoo ay hindi rin ako makatutok sa libro ko. The day just seems too perfect and I don't really want to waste a single moment. Kaya sa huli ay binaba ko rin ang libro at piniling tumitig sa mukha niya.

His appeal has always been his devil-may-care look which he'd worn even in high school. He has not lost that look and demeanor even though in reality, he's grown to be a responsible man.

Sa sandaling 'yon na nakatitig ako sa kaniya ay ibang Renz naman ang nakita ko; 'yong Renz na maagang naulila sa kaniyang ama. 'Yong Renz na pagkatapos mag-kolehiyo ay sumabak agad sa negosyo na dapat ay buong pamilya ang nagtutulungan na pangasiwaan.

Ayoko na ulit mawalay sa kaniya, ayoko na ulit na iwan pa siyang nag-iisa.

🌿

Nakayakap siya sa'kin habang nakatitig kami sa papalubog na na araw. Sa gilid ng dalampasigan ulit kami naghapunan at bago kami bumalik sa rest house ay pinanood namin ang mga alitaptap na nagliliparan sa isang puno na tumubo sa isang malaking bato mga limang metro lamang ang layo katapat ng isla.

It was a wonderful day that was so free of any worry. Kung sana ay puwedeng ganito na lang araw-araw.

Nalungkot ako nang bumalik na kami sa rest house dahil hindi ko maiwasan na manghinayang dahil natapos na ang araw na 'yon.

"Baby?" he asked as he observed my face.

"Okay lang ako, Renz. 'Wag kang mag-alala sa'kin."

"Don't worry. Marami pa tayong pagkakataon na bumalik dito. Balang-araw, babalik tayo rito at dadalhan natin ng pasalubong sina Nong Nick at Nang Majorie, okay?"

I nodded at what he said and reached to kiss his cheek gently.

Sana nga, Renz. Sana nga.

"Kung hindi man mangyari 'yon, 'wag kang mag-alala. Dadalhin kita sa mas magandang isla."

"Okay," tipid kong sagot.

"We have all the time in the world to make new memories, Lena."