My Naughty Kitten (Completed)

Part - 1

(Zawgyi)

ကားကိုအတန္အသင့္က်ယ္ဝန္းေသာ ၿခံဝန္းအတြင္းသို႔ တခါတည္းေမာင္းဝင္လာခဲ့ၿပီးမွ ဆင္ဝင္ေအာက္မွာ စက္သပ္လိုက္တယ္... ေန႔တိုင္းနီးနီးေရာက္ေနက်အိမ္မို႔ ဟိုေဆာ့နဲ႔စိမ္းသက္မေနပါ...

"အန္တီ... ယြန္းဂီႏိုးၿပီလား...??"

"ႏိုးေနပါဦးမယ္... ဘယ္တုန္းကမ်ား သူေစာေစာထဖူးလို႔လဲ... သားပဲသြားႏိႈးလိုက္ပါ"

မီးဖိုခန္းမွာမနက္စာျပင္ဆင္ေနတဲ့ ယြန္းဂီရဲ႕အေမကို ေန႔တိုင္းအတြက္တူညီတဲ့အေျဖပဲ ျပန္ရမွာသိရက္နဲ႔ ဟိုေဆာ့လွမ္းေမးလိုက္တယ္... ဒါကလည္း စကားမရိွစကားရွာကာ ႏႈတ္ဆက္ျခင္းသေဘာပဲမလား... တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းအေၾကာင္း ကိုယ္သာအသိဆံုး...

သူ႕ေျခလွမ္းေတြရဲ႕ဦးတည္ရာက အိမ္အေပၚထပ္ရိွ ယြန္းဂီရဲ႕အခန္းဆီသို႔... မနက္တိုင္း ေက်ာင္းသြားဖို႔အတြက္ လာေခၚေပးရတာကိုယ့္တာဝန္... ဒီလိုေတြလုပ္ေပးေနလို႔လည္း ဒင္းေလးေရာင့္တက္တာေနမွာ...

ေလာ့မခ်ထားတဲ့သူ႕အခန္းကို ဟိုေဆာ့တြန္းဖြင့္ဝင္လိုက္ေတာ့ ေတြ႕ရပါျပီ လူ၂ေယာက္ေလာက္ ေအးေဆးအိပ္လို႔ရတဲ့ အိပ္ယာေပၚမွာ ေကြးေကြးေလးအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ေၾကာင္စုတ္....
ဟုတ္တယ္... ေၾကာင္စုတ္... ျဖဴျဖဴေသးေသးေလးနဲ႔ ခ်စ္စရာေလးေပမယ့္ အေသဆိုးတဲ့ေၾကာင္စုတ္... သူ႕မွာကလည္း သူငယ္ခ်င္းဆိုလို႔ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းသာရိွတာေၾကာင့္ သူဘာလုပ္လုပ္ကိုယ့္မွာ ခြင့္လႊတ္ေပးေနရတယ္... ဒါကလည္း မူႀကိဳေက်ာင္းမွာကတည္းက ေပါင္းလာခဲ့တဲ့ ငယ္သံေယာဇဥ္ေၾကာင့္သာ....

"ယြန္းဂီ.. ထေတာ့ေလ.. ေက်ာင္းသြားရမယ္"

သူအိပ္ေနတဲ့အိပ္ယာေပၚတက္ထိုင္လိုက္ရင္း သူ႕လက္ေမာင္းကိုကိုင္လႈပ္ကာ ဟိုေဆာ့ႏိႈ္းလိုက္တယ္... ေဟာ.. မ်က္လံုးကမဖြင့္ေပးပဲ ႐ံႈ႕မဲ့မဲ့မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ လည္ပင္းကိုကုတ္ေနျပန္တယ္... တကယ့္ကိုေၾကာင္စုတ္ေလးနဲ႔တူတာ...

"ငါးမိနစ္"

အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ျပန္ေျဖတဲ့သူ႕ေၾကာင့္ ဟိုေဆာ့ရယ္လိုက္မိေသးတယ္... ျပန္အိပ္ဖို႔လုပ္ေနတဲ့သူ႕ရဲ႕ ရင္ဘက္ေပၚကို ဟိုေဆာ့ေခါင္းအံုးအိပ္ေတာ့ သူ႕လက္ေသးေသးေလးေတြနဲ႔ ျပန္တြန္းထုတ္လာတယ္...