My Naughty Kitten (Completed)

Part - 12

(Zawgyi)

ဒီေန႔အျပင္ထြက္ရတာ ဂ်ီမင္းမ်က္ခံုးခပ္လႈပ္လႈပ္ပင္...။ အေၾကာင္းမွာ သူ႕ကိုခ်ိန္းဆိုထားသူက မင္ယြန္းဂီျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္...။

မွတ္မွတ္ရရဟိုေဆာ့နဲ႔ခ်စ္သူျဖစ္ၿပီးကတည္းက သူနဲ႔အဖြဲ႕လိုက္မွာပဲ ေတြ႕ဆံုစကားေျပာျဖစ္တာ... ခုလိုအျပင္မွာေတြ႕ဖို႔ခ်ိန္းဆိုတာက ဒါပထမဆံုးပင္...။ သူ႕ကိုလန္႔ေနတဲ့စိတ္ခံေၾကာင့္ ဂ်ီမင္းရဲ႕ေျခလွမ္းေတြက ခဲဆြဲထားသလိုေလးလံေနတယ္...။ ၾကာေနလို႔ကေတာ့မျဖစ္... ေတာ္ေန သူေစာင့္ေနရလို႔ဆိုၿပီး ဂ်ီမင္းကိုစိတ္ဆိုးေနပါဦးမယ္...။

ခ်ိန္းထားတဲ့ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးဆီေရာက္ေတာ့ ဆိုင္အျပင္ကေနျမင္ရတဲ့ စားပြဲတစ္ခုမွာ သူကထိုင္ႏွင့္ေနေလၿပီ...။ ဂ်ီမင္းကမန္းကတမ္းနဲ႔ နာရီကိုၾကည့္မိေတာ့ ခ်ိန္းဆိုထားတာထက္ ၁၀မိနစ္ေတာင္ေစာေနေသးတယ္...။ သူ႕ဘာသာေစာေရာက္တာဆို အေၾကာင္းေတာ့မရိွပါ... ကိုယ္ေနာက္မက်ရင္ၿပီးတာပါပဲ...။

"အစ္ကိုယြန္းဂီ.. ေရာက္ေနတာၾကာၿပီလား...??"

ဂ်ီမင္းႏႈတ္ဆက္လိုက္ေတာ့မွ သူကစားပြဲေပၚလက္ေထာက္ရင္း ထိုင္ေငးေနရာကေန အသိဝင္လာသလိုေမာ့ၾကည့္တယ္...။ ၿပီးေတာ့မွ မ်က္လံုးေတြမိွတ္သြားတဲ့အထိ ရယ္ျပေနျပန္တယ္...။ အဟက္.. သြားေသးေသးေလးေတြ...။ ရယ္လိုက္ရင္ေတာ့ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းသလိုလိုရိွသား...။

"ထိုင္ေလဂ်ီမင္း... ဘာေသာက္မလဲ..  ႀကိဳက္တာမွာ.. ငါဝယ္တိုက္မယ္"

"Mocha တစ္ခြက္ပဲ"

သူကအနားေရာက္လာတဲ့ဝိတ္တာဆီမွာ ဂ်ီမင္းအတြက္ေကာ္ဖီမွာေပးေလတယ္...။ ခုထက္ထိေတာ့ ဘာမွမေျပာေသးတာေၾကာင့္ ဂ်ီမင္းေမးရေကာင္းႏိုး စဥ္းစားေနေသးတယ္...။ ၂ေယာက္သား ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ စကားမေျပာပဲၿငိမ္ေနမိသည္မသိ္ မွာထားတဲ့ေကာ္ဖီေတာင္ရသြားေလၿပီ...။

"ဂ်ီမင္း.. ေသာက္ေလ... မုန္႔ေရာစားဦးမလား"

"ဟင့္အင္း ဗိုက္မဆာလို႔... ဒါနဲ႔အစ္ကိုယြန္းဂီ ကြၽန္ေတာ့္ကိုဘာလို႔ေခၚတာလဲ...??"

ဂ်ီမင္းစိုးရိမ္စိတ္မကင္းစြာနဲ႔ မ်က္ေတာင္ေလးပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္ကာေမးေတာ့ ယြန္းဂီၿပံဳးေလတယ္...။ ေၾကာက္တယ္ အဲ့အၿပံဳးေတြကို...။ တခုခုမဟုတ္တာ ၾကံစည္ထားသလိုႀကီး...။