Oneshots of Love

Beautiful Ghost✔

"BEAUTIFUL GHOST"
📝By: Catalexxa/Cherry_popkookie

"Hoy, Adrel! Laro tayo basketball."

Pilit akong ngumiti. "Pass muna ako."

Sumimangot ang mga kabarkada ko na s'yang isinawalang bahala ko na lamang at pumasok na sa loob ng bahay. Pagod ako.

Nang sandaling ilapag ko sa sofa ang bag ko, kaagad na akong humilata. Hindi nagtagal ay dinalaw din ako ng antok.

I couldn't help but to cry as I saw her wearing her favorite pink apron while smiling... she's preparing something for me again. The way she sway her hips while cooking makes me feel hard.

"V-Venice..."

"Adrel! And'yan ka na pala. C'mon I've prepare something for you." Hindi na ako nakapalag pa nang hilahin niya ako. "Sit here, baby."

Agad akong umupo sa bakanteng upuan na pinakamalapit sa kan'ya. Her angelic face, the way she smile and her eyes sparkling when she's looking at me. Oh God... beautiful.

"Ad.." she chuckled. "Baka matunaw ako n'yan."

"Mas gugustuhin ko pang titigan ka hanggang sa lumuha ako kaysa naman sa pumikit ako't wala kana ulit..." and she froze.

"Just kidding." I chuckled and hug her from behind. "I l-love you so much... so damn much." As I felt her warm, lalo akong naiyak.

Sapat na ang naramdaman kong init mula sa kan'ya at kumalas na ako. Her new baked cupcakes caught my attention.

"Hmm... so cute." The designs are cute just like the one who baked them.

Unang kagat, lasap ang sarap.

"Baby, ang sarap."

She laughed. Her laughs remembered me something...

"Adrel, sinabi ngang wala kaming relasyon ni Louis!"

"Then why he keeps looking at you the way I look at you, huh? Kasi gusto ka niya!" I closed my eyes trying to lessen my anger.

She rolled her eyes. "Loyal ako sayo remember?"

"You're loyal but not faithful."

Isang malakas na sampal ang dumapo sa pisngi ko. "H-how dare you... Ikaw pa ba si Adrel? Ikaw pa ba 'yong lalaking minahal ko?!"

"Bakit hindi mo ako magawang pagkatiwalaan? Akala ko ba hindi kana magdudu-duda sa kina Louis?! Goodness, kaibigan ko lang sila!" She's now crying. "I-ikaw! Ikaw 'yong mahal ko Adrel... sarili mo lang kasi pinaniniwalaan mo! Hindi ka nakikinig sa'kin!"

"Tuluyan mo bang sisirain 'yang buhay mo sa droga? Damn it, Adrel! Nasa'n na ang utak mo?!"

Hindi ko nagawang makapagsalita. All I want for now is to keep her quite. Natuon sa pinakamalapit na kutsilyo ang paningin ko na s'yang agad kong kinuha.

"A--Ad---Adrel... i-ibaba mo 'yan..."

"Ang ingay mo." Agad kong nahawakan ang braso n'ya bago pa s'ya makalayo.

"Aaaahhhh!!!! A-Adrel!!!!"

Walang emosyon ko s'yang pinaundayan ng mga saksak sa tagiliran, sa braso, sa leeg. She's now crying while her bloods are flowing like a river.

"Venice!"

Kaagad kong tinakbo ang pagitan namin nang makawala s'ya sa'kin. No... akin ka lang, Venice... akin lang.

Nagpang-abot kami sa ikalawang palapag ng bahay, ang kwarto ko. "Venice.."

"A-Ad..."

Paulit-ulit kong tinatarak sa katawan n'ya ang kutsilyo habang paulit-ulit na bumabalik sa memorya ko ang masasaya nilang alaala ni Louis. Hindi ko tinigilan ang katawan n'ya kahit pa wala na s'yang buhay.

Kung hindi ka sa'kin mapupunta mas mabuting hindi ka mapunta sa kan'ya.

Walang pagsisising humilata ako sa kama dahil sa pagod. Hindi ko na ininda pa ang bakas ng dugo ng babaeng mahal ko sa damit ko at sa buong bahay. Hindi nagtagal ay dinalaw na ako ng antok.

Walang bakas ng kahit anong dugo ang buong pasilyo nang dumilat ako. Nanlalamig kong pinihit ang pintuan ng k'warto ko. Wala na namang bakas ng dugo, sa halip ay nakita ko ang nakatalikod na pigura ni Venice na may suot na puting bistida.

Sa sobrang galak na nararamdaman ko ay niyakap ko s'ya kahit walang katiyakan na s'ya nga ang babaeng mahal ko.

"B-baby... sorry.. I'm so sorry..."

"Move on. Hindi ka magiging masaya kung paulit-ulit mong ikukulong ang sarili mo d'yan."

"V-Venice..."

Tumulo ang mga luha ko nang humarap sa'kin ang mala anghel n'yang mukha. "Kusa kang sumuko at pinagbayaran mo na ang kasalanan mo, sapat na sa'kin 'yon at ang mahalaga ngayon ay magaling kana..."

"Magaling na nga ako, wala ka naman sa tabi ko..."

"That's the another consequence of what you did, Adrel. Pero 'wag na 'wag mo akong susundan agad, magagalit ako."

I smiled bitterly. She knew me well. Alam niyang susundan ko siya kaagad kung saan man siya napunta sa kabilang buhay.

" 'wag ka na ulit makikipag kaibigan sa mga katulad nila kung ayaw mong maulit ang nangyari." I silently nodded.

That's true, mga tinuring ko na kaibigan ang may gawa kung bakit ako napasok sa drugs at napatay ko ang babaeng mahal ko.

"I-I'm so s-sorry... God knows how much I love you." I hug her tightly.

She smiled. "I know that, I love you too but I need to go..."

Naninikip ang dibdib kong nakatulala sa liwanag na nanggagaling sa labas habang pinapanood s'yang maglaho.

Because of me... She became a ghost and now I lost the most beautiful ghost.